Η Κωλάθρα της Μαρίας

Ερωτική Ιστορία Απιστία Ισπανική Μαλακία

Από όταν γνωριστήκαμε, μέχρι και το τέλος του 1999, η σεξουαλική μας ζωή ήταν όπως όλων των αγαπημένων ζευγαριών. Ήμασταν νέοι, με αντοχές και ορέξεις. Το σεξ ήταν πλούσιο, ποιοτικά και ποσοτικά. Δεν είχαμε κανένα παράπονο ο ένας από τον άλλο στον ερωτικό τομέα. Ωστόσο, όπως απέδειξε το μέλλον, δεν ήμασταν πλήρως ικανοποιημένοι από τη σεξουαλική μας ζωή.

Αναγνωρίζουμε ότι, εκ πρώτης όψεως, το να λέμε ότι δεν ήμασταν πλήρως ικανοποιημένοι από τη σεξουαλική μας ζωή μοιάζει αχαριστία. Πριν κάνουμε δεσμό, είχαμε ήδη ζήσει πολλές εμπειρίες και μετά, σαν ζευγάρι πια, διαθέταμε άφθονη και πολυποίκιλη ερωτική δραστηριότητα. Δεν υπήρχε κάτι στον μονογαμικό σεξουαλικό τομέα, που να μην είχαμε δοκιμάσει, εκτός βέβαια από σαδομαζοχισμό. Αλλά, ο σαδομαζοχισμός, δεν μας ενδιέφερε τότε και αργότερα που τον εξερευνήσαμε δεν φτάσαμε σε πολύ προχωρημένο στάδιο.

Σε κάθε περίπτωση, θα έπρεπε να νιώθαμε ευγνώμονες για την ποιότητα και την ποσότητα της σεξουαλικής ζωής που απολαμβάναμε. Θα έπρεπε επίσης να ήμασταν χορτασμένοι ερωτικά, ίσως ακόμα και κορεσμένοι. Όμως, όπως αποκαλύψαμε ο ένας στο άλλο αργότερα, κάτι τέτοιο δεν ίσχυε.

Οι εξελίξεις απέδειξαν ότι η μονογαμία δεν μας ταίριαζε. Δεν είμαστε τα τυπικά άτομα, ούτε το τυπικό ζευγάρι, σε ότι αφορά στον ερωτισμό. Εξαιτίας των γονιδίων και των εμπειριών μας, αναπτύξαμε έναν αποκλίνοντα σεξουαλική ψυχισμό. Είχαμε πάθη, τα οποία δεν ήταν δυνατόν να ικανοποιηθούν στο πλαίσιο της κλασσικής συζυγικής σχέσης. Αυθυποβαλλόμασταν στην ιδέα ότι η συζυγική ερωτική ζωή που βιώναμε μας καλύπτει. Παρόλα αυτά, το υποσυνείδητό μας αντικατόπτριζε το αντίθετο...

Οι Κρυφές μας Σκέψεις και Επιθυμίες

Από την αρχή του γάμου μας είχαμε ενδόμυχες ερωτικές παρορμήσεις, τις οποίες δεν τολμάγαμε να φανερώσουμε. Σίγουρα αντίστοιχες σκέψεις έχουν όλοι τα δεσμευμένα ζευγάρια, αλλά πολύ λίγα τους επιτρέπουν να καθορίσουν την πορεία της σχέση τους. Στην περίπτωσή μας, ωστόσο, ο χαρακτήρας και οι ιδιότητες της σχέσης μας, έδρασαν ως καταλύτης για την εξωτερίκευση και την πραγμάτωση των ανομολόγητων επιθυμιών μας.

Πιστεύουμε ότι θα ήταν χρήσιμο να αναφερθούμε σύντομα στις σκέψεις και στις επιθυμίες αυτές. Θεωρούμε απαραίτητο, μετά την επίσκεψή σας, να συνειδητοποιήσετε ότι η λαγνεία αποτελεί κοινή τάση όλων των ανθρώπων. Τα πάθη μας δεν διαφέρουν από τα δικά σας.

Είναι επίσης, κατά τη γνώμη μας πάντα, σημαντικό να συνειδητοποιήσετε ότι η λαγνεία δεν είναι αμάρτημα, ούτε ελάττωμα. Είναι μια έμφυτη ορμή, την οποία κάθε άτομο, σε προσωπικό επίπεδο και κάθε ζευγάρι, σε επίπεδο σχέσης, καλούνται να διαχειριστούν. Εμείς, ακολουθώντας την ιδιοσυγκρασία μας, διαχειριστήκαμε τις ορμές μας, καθιστώντας τες μέρος του γάμου μας. Δεν ισχυριζόμαστε ότι η δική μας προσέγγιση είναι η ενδεδειγμένη. Νομίζουμε, ωστόσο, ότι αξίζει να την αξιολογήσετε και να την εξετάσετε ως προοπτική. Σ’ αυτό οι σκέψεις μας μπορούν να αποτελέσουν καίριο βοήθημα.

Η Μαρία

(Οι παράγραφοι που ακολουθούν συγγράφηκαν αποκλειστικά από την Μαρία)

Σε διάφορα σημεία των διηγήσεων και των άρθρων μου, επισημαίνω ότι ως νέα διακατεχόμουν από έντονες σεξουαλικές ορμές. Στο πλαίσιο αυτό, δεν χρειαζόμουν φλερτ, φιλοφρονήσεις ή άλλα ανταλλάγματα για να κάνω σεξ με κάποιον άνδρα. Όποιος επιθυμούσε να συνευρεθεί μαζί μου δεν ήταν ανάγκη να με βγάλει έξω, να μου κάνει δώρα ή να με κερδίσει ως προσωπικότητα. Αρκεί να μου το έλεγε ή να μου το έδειχνε και θα ανταποκρινόμουν. Το είχα ανάγκη, στον ίδιο βαθμό με εκείνον, αν όχι σε μεγαλύτερο.

Η στάση μου αυτή οφειλόταν στο γεγονός ότι το σεξ μου άρεσε πολύ, από την πρώτη κιόλας φορά που το δοκίμασα. Αποτελούσε για μένα την καλύτερη διασκέδαση, το ιδανικό αγχολυτικό και το απόλυτο ψυχοσωματικό τονωτικό. Δεν έγινα πόρνη στα νιάτα μου μόνο για τα χρήματα. Το έκανα και επειδή ήθελα σεξ. Πολύ σεξ, με πολλούς άνδρες, που ιδανικά να διαθέτουν πλούσια σωματικά προσόντα.

Η περίοδος μετά την απόσυρσή μου από το επάγγελμα της πόρνης, μέχρι τη γνωριμία μου με τον Κώστα ήταν μαρτυρική. Η αποχή από το σεξ είχε επηρεάσει την προσωπικότητα και τη συμπεριφορά μου. Ήμουν κυριολεκτικά άλλος άνθρωπος.

Δυστυχώς, η αποχή από το σεξ ήταν αναγκαία. Την περίοδο εκείνη έψαχνα για έναν κατάλληλο σύζυγο, προκειμένου να δημιουργήσω οικογένεια και να διάγω μια άνετη ζωή. Οι προδιαγραφές μου ήταν υψηλές, έπρεπε, λοιπόν, η εικόνα μου να συνάδει με αυτές. Αν οι κύκλοι μου αποκτούσαν για εμένα την εικόνα μιας σεξομανούς, δεν θα μπορούσα να προσελκύσω τον ποιοτικό σύζυγο που μου άξιζε. Επιπλέον, χρειαζόταν να κλείσω οριστικά και αμετάκλητα το παρελθόν μου ως πόρνη. Προς τούτο, ήταν αναγκαίο να απέχω από οτιδήποτε μπορούσε να με εκθέσει. Ένα από αυτά ήταν και το σεξ, αφού όποιος συνευρισκόταν μαζί μου θα καταλάβαινε αμέσως ότι έχω μεγάλη εμπειρία.

Γνωρίζοντας τον Κώστα, η ερωτική μου ζωή αναζωογονήθηκε και αναβαθμίστηκε. Ο Κώστας ήταν πανέμορφος, γυμνασμένος, πολύ καλός στο σεξ και επιπλέον ήμουν ερωτευμένη μαζί του. Ο ιδανικός αυτός συνδυασμός χαρακτηριστικών με έκανε να πιστέψω ότι δεν θα είχα ποτέ την ανάγκη να συνευρεθώ με άλλον. Η ερωτική μας ζωή ήταν τέλεια. Ο Κώστας, με τις αντοχές, τα ικανοποιητικά σωματικά του προσόντα και την αγάπη του, με κάλυπτε πλήρως.

Μολαταύτα, το σαράκι της λαγνείας δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Οι ορμές μου σταδιακά επανήλθαν. Η ανάγκη να βιώσω σεξουαλικές εμπειρίες, με όσους περισσότερους άνδρες ήταν πρακτικό εφικτό, έγινε πάλι επιτακτική. Σε αυτό ο Κώστας δεν φέρει απολύτως καμμία ευθύνη. Η ιδιοσυγκρασία μου ήταν τέτοια που δεν θα μου έφτανε ένας μόνο εραστής, όσο καλός και αν ήταν.

Την ανάγκη μου αυτή κατέπνιγα με επιμέλεια, αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα. Δεν ήθελα να ευτελίσω τον Κώστα, βρίσκοντας περιστασιακούς εραστές, ούτε να θέσω σε κίνδυνο την οικογενειακή μας γαλήνη. Δεν ήμουν πλέον μια ανέμελη φοιτήτρια ή μια επαγγελματίας χωρίς άλλες υποχρεώσεις. Ήμουν η σύζυγος ενός υπέροχου ανθρώπου και η μάνα τριών παιδιών. Ζούσα πλουσιοπάροχα και ποιοτικά, πλάι σε ανθρώπους που με αγαπούσαν και αγαπούσα. Οι ευθύνες μου ως σύζυγος και μητέρα δεν επέτρεπαν μονομερείς εκτροπές. Καταπίεσα, λοιπόν, τις ορμές μου, παρηγορούμενη από την εκπληκτική ποιότητα ζωής που είχα.

Με τις φίλες συζητήσαμε κάποια στιγμή το ζήτημα (ένα τμήμα της συζήτησης, μπορείτε να διαβάσετε στην ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΡΤΟΥΖΑ Η ΑΠΑΡΧΗ). Η Νάντια και η Ελίνα είχαν ανάλογες ανησυχίες, τις οποίες απόσβαιναν προσωρινά μέσω της λεσβιακής τριγωνικής τους σχέσης με την Τασία. Η Τασία, ως ελεύθερη, δεν είχε τόσους περιορισμούς. Όμως, όπως όλες μας πριν παντρευτούμε, έπρεπε να προσέχει την εικόνα της, κάτι που την εμπόδιζε να είναι όσο ενεργή σεξουαλικά θα ήθελε. Όλες μας, λοιπόν, λαχταρούσαμε μια πιο ελεύθερη σεξουαλική ζωή, σαν αυτή που είχαμε ως φοιτήτριες. Δυστυχώς, οι περιστάσεις υποχρέωναν τις παρορμήσεις μας να μείνουν φαντασιώσεις. Κατά βάθος και οι τέσσερεις επιζητούσαμε μια αλλαγή των συνθηκών και όρων της ερωτικής μας ζωής. Δεν το εκφράζαμε άμεσα, αλλά το θέλαμε και μάλιστα πολύ. Η σεξουαλική μας ζωή έπρεπε οπωσδήποτε να διευρυνθεί και να διανθιστεί.

Αυτό ξεκίνησε την Πρωτοχρονιά του 2000...

Ο Κώστας

(Οι παράγραφοι που ακολουθούν συγγράφηκαν αποκλειστικά από τον Κώστα)

Όπως και η Μαρία, πριν από τη σχέση μας, βίωσα μια περίοδο παρατεταμένης αγαμίας. Η περίοδος αυτή ήρθε αμέσως μετά από μια περίοδο έντονης σεξουαλικής δραστηριότητας και συνοδευόταν από δύσκολες επαγγελματικές περιστάσεις. Η Μαρία ήρθε σαν νάμα εξ’ ουρανού να σβήσει την σεξουαλική φωτιά που έκαιγε μέσα μου. Έχω παραδεχτεί πολλές φορές και δεν κουράζομαι να παραδέχομαι ότι είναι εξαιρετική στο σεξ, από όλες τις απόψεις. Οι σεξουαλικές της επιδόσεις και η αγάπη μου με έκαναν κυριολεκτικά να ξεχάσω ότι υπήρχαν και άλλες γυναίκες. Με ενδιέφερε η Μαρία και μόνο η Μαρία.

Η σεξουαλική πληρότητα, που μου πρόσφερε η Μαρία, θα έπρεπε να είναι υπεραρκετή για να καλυφθώ ερωτικά. Ωστόσο, η περίοδος αγαμίας πριν την γνωρίσω είχε αφήσει απωθημένα στον ψυχισμό μου. Ο σπόρος της λαγνείας ρίζωσε μέσα μου και το έδαφος ήταν εύφορο. Είχα ζήσει έντονες και ιδιαίτερες, για την εποχή τους, εμπειρίες σεξ. Είχα δει αναρίθμητες ταινίες σεξ και είχα διαβάσει πολλά ερωτικά περιοδικά. Είχα μάθει από διηγήσεις για τις ακραίες εμπειρίες της Μαρίας, της Νάντιας, της Ελίνας, της Τασίας και του Δημήτρη. Όλα αυτά με έκαναν να φαντασιώνομαι νέες ερωτικές εμπειρίες, πιο προχωρημένες από το, ομολογουμένως ποιοτικό, συζυγικό σεξ με την Μαρία. Φυσικά, δεν μίλησα σε κανέναν για τις φαντασιώσεις μου αυτές, οι οποίες γίνονταν ολοένα και πιο επιτακτικές.

Η αγάπη που ένιωθα για τη Μαρία και τα παιδιά, δεν μου επέτρεπε να δράσω προς την ικανοποίηση της λαγνείας μου. Μια μόνο φορά, στα σχεδόν επτά αυτά πρώτα χρόνια της σχέσης μου με την Μαρία, παρασύρθηκα στην απιστία. Το έκανα από καθαρή παρόρμηση, υποκύπτοντας στις διαβολές της λαγνείας μου. Δεν το ευχαριστήθηκα, καθώς η πράξη της απιστίας βάραινε την συνείδηση μου για χρόνια. Αλλά, η εκτροπή μου αυτή είχε ένα ακόμα αποτέλεσμα, αρνητικό βραχυπρόθεσμα μεν, θετικό μακροπρόθεσμα δε.

Το συνειδησιακό βάρος της μοιχείας που διέπραξα απέτρεψε την επανάληψή της. Οι ενοχές μου με έκαναν να αποκλείσω εντελώς το ενδεχόμενο να ικανοποιήσω τις φαντασιώσεις μου με άλλη γυναίκα. Επειδή τότε η ιδέα να ζήσω τις φαντασιώσεις μου με την Μαρία μου ήταν αδιανόητη, η μόνη επιλογή ήταν να τις καταπνίξω. Αυτό, λοιπόν, έκανα, αλλά με σημαντικό αντίκτυπο στην ψυχολογία μου. Οι φαντασιώσεις δεν έφευγαν από το μυαλό μου και ενισχύονταν από τις ερωτικές παραστάσεις της καθημερινότητας. Βίωνα μια περίεργη μορφή σεξουαλικής στέρησης, κατά την οποία είχα μεν ποιοτικό σεξ, αλλά όχι με τους όρους και στο βαθμό που θα ήθελα. Ήμουν σαν έναν άνθρωπο που είναι αναγκασμένος να τρώει κάθε μέρα αποκλειστικά σε ένα συγκεκριμένο ρεστοράν πολυτελείας: Ικανοποιεί την πείνα του με φουά γκρα, δεν θα έπρεπε να έχει παράπονα, αλλά του λείπει το βρώμικο πιτόγυρο. Μια ιδιότυπη κατάσταση που με εμπόδιζε να είμαι πλήρως ευτυχισμένος.

Από την άλλη, η ιδιότυπη αυτή στέρηση με έκανε δεκτικό στην προοπτική της πολυγαμίας. Χωρίς το έντονο αίσθημα του ανικανοποίητου που μου προκαλούσε, δεν θα ανεχόμουν την ιδέα η Μαρία να κάνει σεξ με άλλους άνδρες και μάλιστα μπροστά μου. Υπό το πρίσμα αυτό, η ψυχική οδύνη που ένιωθα τότε είχε τελικά θετική επίδραση στην μετέπειτα ζωή μου. Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Αλλά τότε αυτό δεν μπορούσα να το ξέρω. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει στην ερωτική μου ζωή.

Αυτό ξεκίνησε την Πρωτοχρονιά του 2000...

Η Βυζαρού Γραμματέας (Π)
Ερωτική Ιστορία Απιστία – Ισπανική Μαλακία

Η Ερωτική Ιστορία που ακολουθεί συγγράφηκε από τον Κώστα.

Η Ερωτική Ιστορία για Απιστία – Ισπανική Μαλακία που ακολουθεί συγγράφεται στα τέλη του 2022. Από την ημέρα που έκανα δεσμό με την σύζυγό μου Μαρία, είχαν περάσει σχεδόν 30 χρόνια. Σε αυτά τα 30 χρόνια, η μόνη σεξουαλική μου δραστηριότητα, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί από νομικής και ηθικής απόψεως μοιχεία, ήταν αυτή που πραγματεύεται η διήγηση σεξ που διαβάζετε. Η Μαρία έμαθε για την απιστία αυτή πολλά χρόνια αργότερα και πάλι όχι με λεπτομέρειες. Ως Ερωτική Ιστορία για Απιστία – Ισπανική Μαλακία, η διήγηση μου δεν είναι ούτε πρωτότυπη, ίσως ούτε καν ελκυστική. Ωστόσο, ξεχωρίζει για δυο λόγους.

Ο πρώτος είναι είναι ότι περιγράφει μια πράξη μοιχείας που συνέβη άπαξ. Συνήθως, ο σύζυγος ή η σύζυγος που κάνει μια φορά κεράτωμα, το επαναλαμβάνει, μέχρι το ατόπημά να γίνει αντιληπτό. Στην περίπτωσή μου κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Πρόκειται για μια από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου η απιστία συντέλεσε στον επαναπροσδιορισμό της σχέσης μου με τη Μαρία. Αυτό δεν έγινε άμεσα, όπως προτείνει το άρθρο “Απιστία: το κύκνειο άσμα μιας σχέσης ή αφορμή επανεκκίνησης;” του i-psyxologos. Ωστόσο, όπως εξήγησα στην προηγούμενη παράγραφο, η απιστία μου συντέλεσε στην υιοθέτηση πολυγαμικού προσανατολισμού στο γάμο μας.

Ο δεύτερος είναι ότι η Η Ερωτική Ιστορία για Απιστία – Ισπανική Μαλακία που ακολουθεί είναι πραγματική. Πολλές ερωτικές ιστορίες ιστοσελίδων, όπως πχ το xstream, είναι προϊόν μυθοπλασίας. Γι αυτό και πριν από κάθε διήγηση σεξ, το xstream εμφανίζει συναφή προειδοποίηση. Δυστυχώς, όπως κάθε ρεαλιστική αφήγηση, η Ερωτική Ιστορία για Απιστία – Ισπανική Μαλακία είναι μάλλον ανιαρή. Αν θέλετε να διαβάσετε πιο ενδιαφέρουσες και πικάντικες ερωτικές ιστορίες πάνω στο αντικείμενο επισκεφτείτε το greeksexstories, το milonews ή το flock.gr. Σε όσους συνεχίζουν την ανάγνωση, εύχομαι να την απολαύσουν.

Ιούλιος στην Αθήνα

Μετά το γάμο μας, το καλοκαίρια συνυφάνθηκαν με την πόλη καταγωγής της Μαρίας. Τρεις από τις πέντε γυναίκες της παρέας μεγάλωσαν εκεί και οι υπόλοιποι δεν έχουμε κάποιο εξοχικό. Έτσι, η πόλη της Μαρίας, της Νάντιας και της Ελίνας, έγινε το ανεπίσημό μας θέρετρο. Κάθε καλοκαίρι, λοιπόν, όταν κλείνουν τα σχολεία, η Μαρία και η Τασία φεύγουν σχεδόν άμεσα για εκεί. Οι υπόλοιποι ανεβαίναμε για κανένα δεκαήμερο τον Ιούλιο. Τον Αύγουστο, αφήναμε τα παιδιά στους παππούδες και κανονίζαμε, σαν παρέα, μια πενθήμερη εξόρμηση, συνήθως σε κάποιο νησί. Στις εξορμήσεις αυτές, που από το 2000 άρχισαν να συμπεριλαμβάνουν ανταλλαγές συντρόφων και άλλες ερωτικές δραστηριότητες, μας συνόδευαν συχνά ο Δημήτρης με την Αντιγόνη.

Το καλοκαίρι του 1998, η Μαρία ήταν έγκυος στο δεύτερο μας παιδί. Το πρώτο μας ήταν τριάντα περίπου μηνών. Παρά την ιδιαιτερότητα της κατάστασης, η Νάντια και η Τασία δεν πτοήθηκαν. Πακέταραν τα πολυάριθμα μπαγκάζια τους, τα φόρτωσαν με τη βοήθειά μου στα αμάξια τους και αναχώρησαν, όπως συνήθως, για την πόλη της Μαρίας.

Ήταν κάπου στην πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου. Οι μεγάλες ζέστες δεν είχαν αρχίσει ακόμα, αλλά οι καλοκαιρινοί ρυθμοί είχαν αρχίσει να διαδέχονται τους συνηθισμένους. Η Αθήνα, σιγά-σιγά άδειαζε, η κυκλοφορία στους δρόμους μειωνόταν, ενώ, με εξαίρεση στις επιχειρήσεις τουρισμού, η δουλειά έπεφτε. Στο σπίτι επικρατούσε ηρεμία, ενώ τα απογεύματά και τα βράδια μου ήταν παντελώς ελεύθερα από οικογενειακές υποχρεώσεις. Τα περνούσα ολοκληρώνοντας προσωπικές δουλειές, βγαίνοντας για καφέ με τους υπόλοιπους, μη Εκπαιδευτικούς, φίλους και πηγαίνοντας συχνά σε θερινά σινεμά. Πάντα μου άρεσαν οι θερινοί κινηματογράφοι και ήταν ευκαιρία να τους ευχαριστηθώ.

Συγκέντρωση Μετά τη Δουλειά

Την εποχή εκείνη εργαζόμουν στα λογιστήρια, μιας εταιρείας εισαγωγών-εξαγωγών, της ΦΧY ΟΕ (η επωνυμία παραλείπεται για προφανείς λόγους). Παρά το γεγονός ότι οι εργοδότες μου ήταν απαιτητικοί, ήμουν πολύ ευχαριστημένος με τη δουλειά. Σε αντίθεση με την εταιρεία ΧΥΖ, όπου εργαζόμουν προηγουμένως, το εργασιακό κλίμα ήταν εξαιρετικό. Ήμασταν πρωτίστως συνεργάτες και συνάδερφοι και δευτερευόντως υπάλληλοι. Η δουλειά έβγαινε εντός ωραρίου και, όταν κάποιος χρειαζόταν βοήθεια, οι υπόλοιποι προστρέχαμε άμεσα. Τα στελέχη ήταν προσιτά και πάντα έτοιμα να συμβουλεύσουν ή να δώσουν κατευθύνσεις. Ακόμα και σε περιπτώσεις που κάποιος υπάλληλος έκανε κανένα λάθος, τα στελέχη δεν τον παρατηρούσαν. Αντίθετα, τον βοηθούσαν να το διορθώσει, καλύπτοντάς τον μάλιστα στους Διευθυντές. Οι δε Διευθυντές ήταν κύριοι. Ντρεπόσουν όταν σου έκαναν παρατήρηση, χάρις στον τρόπο και στην ευγένεια τους. Καμμιά σχέση με τους αντιστοίχους της εταιρείας ΧΥΖ.

Μερικές φορές, μετά τη δουλειά, τρώγαμε σε ένα κοντινό σουβλατζίδικο. Θυμάμαι με πολύ καλές αναμνήσεις τις συναντήσεις αυτές. Δεν συμμετείχα σε σταθερή βάση, εξαιτίας των οικογενειακών μου υποχρεώσεων. Όμως, τα καλοκαίρια ήμουν πάντα παρών. Κάπου στα μέσα του Ιουλίου του 1998, κανονίστηκε μια τέτοια συνάντηση. Μόλις σχολάσαμε, βρεθήκαμε στο σουβλατζίδικο, πιάσαμε ένα μεγάλο τραπέζι και αρχίσαμε να σχολιάζουμε την καθημερινότητα.

Ήταν η αρχή της χρυσής εποχής του Χρηματιστηρίου. Όλοι είχαν να δώσουν συμβουλές και να προτείνουν επενδυτικές κινήσεις. Μοιραία, το θέμα του Χρηματιστηρίου, μονοπωλούσε τη συζήτηση της παρέας. Όταν βρισκόμουν σε τέτοιες συζητήσεις, κρατούσα το στόμα μου κλειστό. Γνώριζα, μέσω των πληροφοριών που είχα, τι επρόκειτο να συμβεί, αλλά δεν ήθελα να το αποκαλύψω. Κρατούσα τις πληροφορίες μου για μένα και τους πολύ δικούς μου ανθρώπους. Αυτό το έκανα γιατί, καθώς τα “κορόιδα” έπαιζαν τα χρήματά τους, οι μετοχές μου έπαιρναν αξία. Έτσι, όταν θα τις εξαργύρωνα τη σωστή στιγμή, θα είχα σημαντικά κέρδη. Όσο για το “κορόιδα”, ας πρόσεχαν...

Η στάση μου αυτή απέναντι σε συνανθρώπους μου, που επρόκειτο να χάσουν τα χρήματά τους, ήταν παντελώς εγωκεντρική. Ως νέος ήμουν πολύ πιο αλαζονικός και εγωιστής. Δεν είχα τύψεις, ούτε ένιωθα την ανάγκη να προειδοποιήσω τα μελλοντικά θύματα. Οι άνθρωποι, όμως, της παρέας εκείνης ήταν φίλοι μου. Όχι τόσο κοντινοί, ώστε να τους βάλω στο κόλπο, αλλά αρκετά προσφιλείς για να μου δημιουργεί η επιθυμία να τους προστατεύσω. Έτσι, σε αντίθεση με το γενικό κλίμα, διατύπωσα την άποψη ότι οι επενδύσεις στο Χρηματιστήριο είχαν υψηλό ρίσκο. Οι υπόλοιποι διαφώνησαν, παρασυρμένοι από την προοπτική του εύκολου κέρδους, που καλλιεργούσε συνειδητά η Κυβέρνηση Σημίτη. Επέμεινα όσο μπορούσα, αλλά βλέποντας ότι δημιουργούταν εκνευρισμοί, σταμάτησα την προσπάθειά μου.

Περί Χρηματιστηρίου

Διακόπτω τη ροή της ερωτικής ιστορίας, για να αναφερθώ στο θέμα του σκανδάλου του Χρηματιστηρίου. Τόσο η Μαρία, όσο και εγώ το έχουμε σχολιάσει και σε άλλα σημεία της ιστοσελίδας. Θεωρώ, όμως αναγκαίο να επαναλάβω ορισμένα γεγονότα, σαν ελάχιστο φόρο τιμής στα “κορόιδα” που έχασαν τις οικονομίες τους. Οι δικοί τους κόποι αύξησαν την περιουσία μου. Είναι, συνεπώς, δίκαιο να τους το αναγνωρίσω επισημαίνοντας το γεγονός ότι έπεσαν θύματα απάτης και όχι λανθασμένων επενδυτικών επιλογών.

Η Μαρία και η Τασία, την περίοδο που εργάζονταν ως πόρνες, είχαν πελάτη έναν γνωστό μεγαλοεπιχειρηματία, τον κο Μάνο. Σε αντάλλαγμα για τις ειδικές υπηρεσίες που του πρόσφεραν (Για λεπτομέρειες, ανατρέξτε στην ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ “Η ΠΑΡΘΕΝΙΑ ΤΗΣ ΚΩΛΑΘΡΑΣ”), ο κ. Μάνος τους βρήκε δουλειά στο ιδιωτικό σχολείο, όπου ακόμα εργάζονται. Επιπλέον, τους έδινε πληροφορίες για επενδύσεις στο Χρηματιστήριο και αλλού.

Μια από αυτές ήταν ότι το Χρηματιστήριο θα αποδεικνυόταν φούσκα. Στο πλαίσιο αυτό, ο κος Μάνος συμβούλευε τα κορίτσια να αγοράζουν συγκεκριμένες μετοχές και να τις πουλάνε, όταν τους λέει. Φυσικά, τα κορίτσια μετέφεραν σε όλη την παρέα τις συμβουλές. Εμείς και οι κοντινοί μας άνθρωποι τις ακολουθούσαμε και έτσι μπορέσαμε να βγάλουμε πολλά χρήματα. Όμως, για τους περισσότερους το κραχ του Χρηματιστηρίου του 1999 ήταν καταστροφικό. Οι αετονύχηδες, ωστόσο, ήξεραν, αρκετά χρόνια πριν, τι θα συμβεί και έγιναν ακόμα πλουσιότεροι από όσο ήταν. Έτσι έχει, σύντομα και απλά, το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Χρηματοδοτήθηκαν οι πλούσιοι, οι ανέντιμοι και οι τυχεροί με το υστέρημα της έντιμης, πλην άτυχης, μεσαίας και χαμηλής οικονομικής τάξης.

Η Ρουμπίνη

Καθίσαμε στο σουβλατζίδικο για κανένα δίωρο. Η συζήτηση σταδιακά έγινε πιο ανάλαφρη και διασκεδαστική, με ανέκδοτα και κουτσομπολιά της ΦΧΥ ΟΕ. Είχαμε φτιάξει κεφάλι από τα τσίπουρα και τα ούζα. Όλοι γελούσαμε και νιώθαμε εύθυμα και αισιόδοξα. Συμμετείχα ενεργά στο γενικό αυτό κλίμα. Αφού η παρέα δεν ήθελε να προβληματιστεί με όσα χρήσιμα είχα να πω, κακό του κεφαλιού της. Τουλάχιστον ας διασκέδαζε, μέχρι να σκάσει η βόμβα.

Μέσα στην παρέα ήταν και η Ρουμπίνη, μια κοπέλα με ηλικία τότε γύρω στα 27 έτη. Η Ρουμπίνη ήταν γραμματέας του Οικονομικού Διευθυντή. Επρόκειτο για ένα γλυκό κορίτσι, χαμηλών τόνων και ήρεμης προσωπικότητας. Είχε κατάμαυρα ίσια μαλλιά, καφέ μάτια και συμπαθητικό πρόσωπο. Φορούσε πάντα καλαίσθητα γυαλιά μυωπίας, τα οποία της έδιναν έναν σοφιστικέ αέρα, κάτι που ταίριαζε με την προσεκτική της φύση. Ντυνόταν συντηρητικά και βαφόταν μόνο όσο ήταν απαραίτητο για να δείχνει περιποιημένη. Το ύψος και το βάρος της ήταν κανονικά. Ως άτομο ήταν αρκετά έξυπνη, διορατική και μεθοδική. Σαν χαρακτήρας θα έλεγα ότι ήταν λίγο απόμακρη και εσωστρεφής, αλλά ταυτόχρονα πολύ συμπαθής και ειλικρινής.

Η Ρουμπίνη θα ήταν μια μέση εμφανισιακά κοπέλα, αν δεν διέθετε ένα τεράστιο στήθος. Χωρίς υπερβολή, το μπούστο της είναι ένα από τα μεγαλύτερα που έχω δει. Ήταν τόσο μεγάλο που είμαι σίγουρος ότι έκανε τα σουτιέν της ειδική παραγγελία. Πέρα από το αφύσικο μέγεθός τους, τα στήθη της ήταν ολοστρόγγυλα και στητά. Χωρίς το στήθος αυτό, η Ρουμπίνη θα προκαλούσε μεν θετικά συναισθήματα στους άνδρες, αλλά δεν θα τους ξυπνούσε ιδιαίτερο πάθος για σεξ. Με τις βυζάρες της, όμως, έκανε τους άνδρες να θέλουν να τη γαμήσουν, μόνο και μόνο για να τις χουφτώσουν. Για αυτό και οι άνδρες υπάλληλοι της εταιρείας ΦΧΥ ΟΕ της είχαμε δώσει το παρατσούκλι 'Τζέσικα Ράμπιτ'.

Η Ρουμπίνη, όσο εξέφραζα τις επιφυλάξεις και τις έμμεσες προειδοποιήσεις μου για το Χρηματιστήριο στην παρέα, πρόσεχε κάθε μου λέξη. Το πρόσωπό της φαινόταν αναστατωμένο. Δεν μου έκανε ερωτήσεις ή σχόλια, αλλά ήταν φανερό ότι έπαιρνε στα σοβαρά όσα έλεγα. Όταν το κλίμα της συζήτησης ελάφρυνε, η Ρουμπίνη ακολούθησε την εύθυμη ατμόσφαιρα της παρέας. Ωστόσο, παρέμενε προβληματισμένη και που και που μου έριχνε ανήσυχες ματιές.

Το Σαββατοκύριακο εκείνο δεν θα ανέβαινα στην πόλη της Μαρίας. Θα έπαιρνα άδεια την ερχόμενη Τετάρτη. Δεν άξιζε, λοιπόν, να φύγω από την Αθήνα την Παρασκευή, να γυρίσω πίσω τη Δευτέρα και να ξαναφύγω την Τρίτη. Έτσι, είχα αποφασίσει να παραμείνω στην Αθήνα και να φύγω, μια και καλή, την Τρίτη. Εκείνο το Σάββατο οι οικογένειες της Νάντιας και της Ελίνας είχαν μια υποχρέωση, οπότε θα ήμουν μόνος. Πριν το διαλύσουμε, λοιπόν, είπα στην παρέα:

- “Το Σάββατο θα είμαι Αθήνα. Σκέφτομαι να πάω θερινό σινεμά, στο Cine Paris, 11 με 1 και μετά για ποτάκι. Όποιος δεν έχει άλλα σχέδια, ας με πάρει τηλέφωνο να πάμε μαζί.”

Οι συνάδερφοι απάντησαν ότι θα το ήθελαν πολύ και ότι αν τους έβγαινε θα μου τηλεφωνούσαν. Η Ρουμπίνη έμεινε σιωπηλή.

Ραντεβού με την Ρουμπίνη

Την Παρασκευή εκείνης της εβδομάδας πήγα στο γραφείο και ξεκίνησα να διεκπεραιώνω τις υποθέσεις μου. Η μέρα ήταν σχετικά χαλαρή, όπως όλες οι Παρασκευές του καλοκαιριού. Γύρω στις 1 το μεσημέρι χτύπησε το τηλέφωνο του γραφείου μου. Ο Τμηματάρχης μου έλειπε. Σήκωσα το ακουστικό, ανήσυχος μήπως κάποιος ελεγκτής είχε εντοπίσει κανένα λάθος στα χαρτιά μου.

- “Παρακαλώ…”

- “Καλησπέρα Κώστα, είμαι η Ρουμπίνη. Είσαι καλά;”

Ανακουφίστηκα. Δεν είχα στείλει φακέλους στον Οικονομικό Διευθυντή, άρα θα με ήθελε για κάτι εύκολο.

- “Μια χαρά Ρουμπίνη μου. Εσύ;”

- “Καλά είμαι Κώστα. Έχεις δουλειά;”

- “Είμαι διαθέσιμος. Με θέλει κάτι ο Διευθυντής; Να έρθω;”

Η φωνή της Ρουμπίνης ήταν διστακτική. Έμοιαζε σαν να ήθελε κάτι, που ντρεπόταν να εκφράσει.

- “Όχι, σε παίρνω προσωπικά. Ισχύει η πρόσκληση του Σαββάτου;”

- “Βέβαια, Ρουμπίνη.”

- “Σε έχει πάρει κανένας άλλος;”

- “Όχι ακόμα...”

Η Ρουμπίνη έμεινε σιωπηλή. Πέρασαν αρκετά δευτερόλεπτα.

- “Εμπρός; Ρουμπίνη είσαι στη γραμμή;”

- “Ναι, σε άκουσα. Κοίτα, θέλω να σε δω εκτός εργασίας για να συζητήσουμε ένα θέμα μου. Σε πειράζει να βρεθούμε για καφέ ή φαγητό, πριν το σινεμά;”

Η Ρουμπίνη δεν ήταν άτομο που ανοίγεται εύκολα σε άλλους. Το θέμα που ήθελε να συζητήσουμε ήταν σίγουρα σοβαρό.

- “Φυσικά Ρουμπίνη. Είναι κάτι επείγον; Μήπως θες να μιλήσουμε νωρίτερα;”

- “Όχι, καλύτερα αύριο. Πρέπει να πάω σπίτι νωρίς.”

- “Όπως θες Ρουμπίνη. Τι ώρα σκεφτόσουν να συναντηθούμε;”

- “Στις 9, έξω από το Cine Paris. Καθόμαστε κάπου στην Πλάκα και στις 11 πάμε, με τους άλλους, σινεμά.”

- “Εντάξει, Ρουμπίνη. Θα σε δω τότε.”

- “Ευχαριστώ Κώστα, καλή συνέχεια.”

Η Ρουμπίνη έκλεισε το τηλέφωνο, αφήνοντας πολλά ερωτηματικά και μεγάλη περιέργεια στο μυαλό μου.

Συνάντηση με την Ρουμπίνη

Την επόμενη μέρα το απόγευμα ετοιμάστηκα έγκαιρα και πήρα τη συγκοινωνία για την Πλάκα. Ο καιρός είχε λίγο δροσίσει, αλλά και πάλι έκανε ζέστη. Έφτασα κανένα τέταρτο νωρίτερα στο ραντεβού. Η Ρουμπίνη ήδη με περίμενε, κρατώντας μια πλαστική σακούλα. Οι γυναίκες που έρχονται νωρίτερα σε ένα μη επαγγελματικό ραντεβού, έχουν πάντοτε σοβαρό λόγο. Της χαμογέλασα φιλικά, την χαιρέτισα και περπατήσαμε προς τον πεζόδρομο της Πλάκας. Καθίσαμε σε ένα καφέ μπαρ, κοντά στο μνημείο Λυσικράτους και αρχίσαμε να μιλάμε για την δουλειά.

Η Ρουμπίνη ήταν ντυμένη καλοκαιρινά με μια φαρδιά βερμούδα και ένα απλό πουκάμισο. Το ντύσιμό της δεν ήταν καθόλου προκλητικό από μόνο του. Όμως, το πουκάμισο που φορούσε άφηνε εκτεθειμένο ένα μέρος του τεράστιου στήθους της. Είμαι σίγουρος ότι δεν ήταν σκοπός της Ρουμπίνης να με προκαλέσει. Απλά, κανένα πουκάμισο δεν μπορεί να καλύψει τόσο μεγάλες βυζάρες. Μοιραία, η Ρουμπίνι προκαλούσε, χωρίς να το θέλει. Είχα καιρό να κάνω κανονικό σεξ, λόγω της εγκυμοσύνης της Μαρίας. Επιπλέον, η απουσία της Μαρίας στην πόλη της, μου είχε αποστερήσει τα τσιμπούκια της. Καύλωσα, λοιπόν, με την Ρουμπίνη, αλλά το έκρυψα.

Η Ρουμπίνη ήταν πολύ ευγενική και ανταποκρινόταν στα θέματα συζήτησης που άνοιγα. Φαινόταν, ωστόσο, ανυπόμονη να μιλήσει για το θέμα της. Έτσι, αφού εξάντλησα για κανένα μισάωρο τα ζητήματα της ΦΧΨ ΟΕ, τη ρώτησα ευθέως για το ζήτημα που την απασχολούσε.

Το Θέμα της Ρουμπίνης

Η Ρουμπίνη πήρε ένα πολύ σοβαρό ύφος. Έμεινε σιωπηλή για λίγο, σκεπτόμενη τα λόγια, που προφανώς είχε προβάρει να μου πει. Κατόπιν, ξεκίνησε να με ενημερώνει για το ζήτημά της.

- “Κώστα, όταν ήταν να προσληφθείς, ο Διευθυντής με έβαλε να τηλεφωνήσω στους προηγούμενους εργοδότες σου. Και οι δυο μου είπαν ότι ήσουν από τους καλύτερους υπαλλήλους τους. Μου είπαν επίσης ότι έχεις γνώσεις για την Οικονομία γενικότερα. Για το χαρακτήρα σου είχαν να πουν τα καλύτερα. Όμως, η προϊσταμένη σου στο Διδυμότειχο είπε και κάτι που μου έμεινε. Μου είπε ότι δεν μιλάς πολύ, αλλά όταν λες και επιμένεις σε κάτι, το έχεις ψάξεις καλά. Με συμβούλευσε, μάλιστα, να παίρνουμε ως εταιρεία όσα λες στα σοβαρά, καθώς σχεδόν πάντα έχεις δίκιο.”

Η Ρουμπίνη έκανε μια παύση και με κοίταξε διερευνητικά. Της χαμογέλασα ενθαρρυντικά. Ήπιε λίγο καφέ και συνέχισε:

- “Είμαι αρραβωνιασμένη με ένα πολύ καλό παιδί. Αγαπιόμαστε πολύ. Εργάζεται σε έναν φούρνο, ο ιδιοκτήτης του οποίου βγαίνει, σε δυο-τρία χρόνια, στη σύνταξη. Θέλουμε να αγοράσουμε την επιχείρηση και να την δουλέψουμε. Είμαστε από φτωχές οικογένειες. Οι γονείς μας με κόπο μας έδωσαν μερικά λεφτά. Αυτά, μαζί με ότι οικονομίες είχαμε, τα βάλαμε στο Χρηματιστήριο. Κάθε μήνα, βάζουμε και ότι χρήματα μας περισσεύουν. Ελπίζουμε σε δυο χρόνια να έχουμε το ποσό για να παντρευτούμε και να αγοράσουμε το φούρνο. Μετά, δουλεύοντας σε δική μας επιχείρηση, θα μπορέσουμε να πάρουμε ένα διαμέρισμα και να κάνουμε παιδάκια. Άκουσα αυτά που είπες στην συνάντησή τις προάλλες και φοβήθηκα. Τι να κάνω;”

Τα πόδια μου μούδιασαν. Το όνειρο δυο κατασταλαγμένων νοικοκυραίων νέων ήταν καταδικασμένο. Οι κόποι τους θα γίνονταν βορά στα δόντια του κ. Μάνου και των ομοίων του.

Το Μεγάλο Δίλημμα

Η Ρουμπίνη με κοίταζε με την ελπίδα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της. Ως έξυπνη κοπέλα που ήταν, κατάλαβε ότι κάτι με βασάνιζε. Με πλησίασε και μου έσφιξε το χέρι.

- “Κώστα μου, δεν γνώρισα πατέρα, πέθανε στα καράβια όταν ήμουν μωρό. Δεν έχω αδέρφια, ούτε άλλον κοντινό μου άνθρωπο. Ο αρραβωνιαστικός μου και οι γονείς του είναι καλοί άνθρωποι, αλλά δεν ξέρουν από Οικονομικά. Είναι απλοί βιοπαλαιστές, όπως εγώ. Στο πρόσωπό σου βλέπω τον αδερφό που δεν γνώρισα. Βοήθησε με σαν να ήμουν αδερφή σου. Σε παρακαλώ, Κώστα μου. Λυπήσου με.”

Η καρδιά μου σφίχτηκε. Ήξερα από τότε ότι το μελό είναι το όπλο κάθε μικροαστής γυναίκας, αλλά η Ρουμπίνη άγγιζε κάθε ευαίσθητη χορδή μου. Βυθίστηκα σε σκέψεις.

Αν δεν βοηθούσα τη Ρουμπίνη, θα ήμουν ίδιο κτήνος με τον κ. Μάνο, που κριτίκαρα τότε και κριτικάρω ακόμα. Από την άλλη, αν έσπαγα τον ιδιότυπο κώδικα σιωπής, που συνόδευε τις επενδύσεις μου στο Χρηματιστήριο, διακινδύνευα τα χρήματά μου. Το Χρηματιστήριο βασίζεται στην φήμη. Κάθε φορά που κάποιος μυούταν στο μυστικό της απάτης, η φήμη του Χρηματιστηρίου δεχόταν πλήγμα. Αυτό, μπορεί να έφερνε το μοιραίο πιο γρήγορα και να μην προλάβαινα να σορτάρω. Το δίλημμα ήταν βαρύ.

Μια λύση θα ήταν να κάνω για την Ρουμπίνη ότι έκανα ήδη για την κα Φρόσω. Είχα αναλάβει τις επενδύσεις της, που δεν ήταν και τόσο σημαντικές, χωρίς να της λέω λεπτομέρειες. Μου είχε πλήρη εμπιστοσύνη. Το μόνο που ήθελε ήταν, μια φορά το μήνα, να μαθαίνει την τρέχουσα αξία του χαρτοφυλακίου της. Δεν ρώταγε γιατί πούλαγα ή με πιο σκεπτικό αγόραζα κάποια μετοχή, δεν ζήταγε εξηγήσεις. Θα έκανε, όμως, το ίδιο η Ρουμπίνη; Και αν αυτή το έκανε, θα το έκανε και ο αρραβωνιαστικός της;

Οι αμφιβολίες μου ήταν πολλές και δικαιολογημένες. Η προσπάθειά μου να βοηθήσω τη Ρουμπίνη, ίσως μου γύριζε μπούμερανγκ. Αν ήμουν μόνος μου, ίσως να ήμουν πιο πρόθυμος. Αλλά, πίσω από εμένα ήταν οι κοντινοί μου φίλοι, οι γονείς, ο αδερφός μου και ο αδερφός της Μαρίας. Και πίσω από αυτούς υπήρχαν γυναίκες και παιδιά.

Έτσι, αποφάσισα να πω στη Ρουμπίνη ότι δεν μπορούσα να τη βοηθήσω με το Χρηματιστήριο. Θα την συμβούλευα να ρευστοποιήσει τις μετοχές της περί τα μέσα του 1999 και να επενδύσει σε αποταμιευτικά Αμοιβαία Κεφάλαια. Με τον τρόπο αυτό, θα ήμουν εντάξει με την συνείδησή μου. Μπορεί η Ρουμπίνη να μην κατάφερνε να συγκεντρώσει το ποσό που χρειαζόταν, αλλά δεν θα έχανε το κεφάλαιό της.

Τότε έκανα το μοιραίο λάθος. Πριν απαντήσω, όπως είχα αποφασίσει, στη Ρουμπίνη, την κοίταξα στα μάτια. Το βλέμμα της ήταν ικετευτικό και γεμάτο προσδοκία. Ήταν έτοιμη να βουρκώσει. Δεν μπόρεσα να αρθρώσω λέξη. Η Ρουμπίνη άδραξε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τη διστακτικότητά μου. Πλησίασε το στόμα της στο αυτί μου και μου ψιθύρισε:

- “Αν με βοηθήσεις, θα σε ευγνωμονώ για πάντα. Θα κάνω το οτιδήποτε για να σε ευχαριστήσω.”

Η Ρουμπίνη, πέρα από το συναίσθημα, άγγιξε και τους πόθους μου. Ένιωσα την πούτσα μου να καυλώνει.

Η Ρουμπίνη δεν άφησε καμμιά αμφιβολία ως προς τις προθέσεις της. Πλησίασε τα χείλη της στα δικά μου και με φίλησε. Η γλώσσα της ήταν ζεστή και η ανάσα της μύριζε καφέ. Το αίσθημα ήταν ερεθιστικό, κυρίως λόγω της παράνομης φύσης και του εύστοχου από πλευράς Ρουμπίνης χρονισμού της προσέγγισης μου. Η μάχη είχε χαθεί. Το κάτω κεφάλι είχε επιβληθεί στο πάνω και είχε πάρει ήδη την απόφαση για λογαριασμό μου.

Άψογη Γυναικεία Τακτική

Δεν πέρασε ούτε τότε, ούτε και αργότερα, από το μυαλό μου ότι η Ρουμπίνη είχε προσχεδιάσει να με δελεάσει σεξουαλικά. Πιστεύω ότι της βγήκε αυθόρμητα, από γυναικείο ένστικτο επιβίωσης. Είχε διαβλέψει σωστά ότι ήμουν η λύση στο πρόβλημά της και έκανε ότι χρειαζόταν για να εξασφαλίσει τη συνεργασία μου. Έπαιρνε κάποιο ρίσκο, καθώς δεν μπορούσε να είναι σίγουρη για τις τελικές μου προθέσεις. Όμως, όπως έμαθα δυο μήνες αργότερα, πριν ρισκάρει με είχε διερευνήσει και είχε καταλήξει ορθά ότι ήμουν αξιόπιστος.

Περί τα τέλη του Σεπτεμβρίου του 1998, η μάνα μου με πληροφόρησε ότι της είχε τηλεφωνήσει ο παλιός μου Διοικητής στο 585 ΤΠΖ. Ήθελε να μου μιλήσει και είχε αφήσει έναν αριθμό να επικοινωνήσω μαζί του. Την επόμενη μέρα, κάλεσα τον Διοικητή, ο οποίος με ενημέρωσε ότι το καλοκαίρι είχε δεχτεί μια κλήση από κάποια κυρία. Η κυρία τον κράτησε πολύ ώρα στον τηλέφωνο, ρωτώντας τον για τη διαγωγή και το χαρακτήρα μου ως φαντάρος. Του είχε φανεί περίεργο και ήθελε να μου το πει από τότε, αλλά στο σπίτι δεν απαντούσε κανείς. Με αφορμή το συμβάν, επικοινώνησα με όσους μου είχαν δώσει συστατικές επιστολές. Ανακάλυψα ότι ΟΛΟΙ είχαν δεχτεί ανάλογο τηλεφώνημα την ίδια περίοδο. Η μόνη που είχε κίνητρο και μπορούσε να είναι πίσω από τα τηλεφωνήματα, ήταν η Ρουμπίνη.

Ο τρόπος που η Ρουμπίνη έδρασε για να με “ρίξει”, αποτελεί μάθημα ορθολογικής γυναικείας τακτικής. Ξεκίνησε, όπως είχε σχεδιάσει, με το φιλότιμο και κατόπιν προχώρησε με το συναίσθημα. Βλέποντας ότι αμφιταλαντευόμουν, έπαιξε, ακολουθώντας το ένστικτό της, το χαρτί του σεξ. Δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει αποφασιστικά κάθε μέσο για να πετύχει το σκοπό της, έχοντας προηγουμένως κάνει την έρευνά της. Ας παραδειγματιστούν οι επισκέπτριες...

Η Συμφωνία Με την Ρουμπίνη

Αφέθηκα στο γλυκό αίσθημα του φιλιού της Ρουμπίνης. Ερεθίστηκα ακόμα περισσότερο. Την αγκάλιασα σφικτά, νιώθοντας το τεράστιο στήθος της να συμπιέζεται στο δικό μου. Η καύλα μου πολλαπλασιάστηκε. Όταν τέλειωσε το φιλί, η Ρουμπίνη με κοίταξε πάλι με το ίδιο ικετευτικό βλέμμα. Χαμογέλασα ενθαρρυντικά:

- “Θα κάνω ότι μπορώ Ρουμπίνη. Αλλά δεν είμαι και μάγος. Για πες μου, ποια είναι η αξία των μετοχών σου;”

- “Χθες ήταν γύρω στα 4 εκατομμύρια”

- “Τι ποσό χρειάζεται να συγκεντρώσεις για τον φούρνο και τον γάμο;”

- “Κάπου μεταξύ 10 και 12 εκατομμύρια”

Κλασσικό παράδειγμα της νοοτροπίας που επικρατούσε. Όλοι έβλεπαν το Χρηματιστήριο σαν μια ευκαιρία να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Περίμεναν θαύματα. Αλλά τα θαύματα είναι μόνο για λίγους, στην περίπτωση του Χρηματιστηρίου, δυστυχώς, για τα λαμόγια. Δεν ήθελα να δώσω στην Ρουμπίνη πολύ θάρρος.

- “Δεν ξέρω αν είναι δυνατόν να πετύχεις αυτόν το επενδυτικό στόχο, αλλά σίγουρα γίνεται να συγκεντρώσεις γύρω στα 8.000.000.”

Η Ρουμπίνη για πρώτη φορά χαμογέλασε. - “Δεν πειράζει, ας είναι και τόσα. Με ενδιαφέρει να μην χάσω τα χρήματά μου, όπως έλεγες, τις προάλλες, ότι μπορεί να συμβεί.”

Την κοίταξα με σοβαρό ύφος. Το χαμόγελο της κόπηκε.

- “ Δεν θα τα χάσεις. Αλλά θα κάνεις ότι σου πω. Τι μετοχές έχεις αγοράσει;”

- “ Δεν ξέρω, αλλά έχω φέρει όλα τα χαρτιά.”

Την κοίταξα με το πιο αυστηρό και υποτιμητικό βλέμμα μου μπορούσα να πάρω.

Η αφέλεια της Ρουμπίνης με είχε νευριάσει. Τώρα ξέρω ότι ο θυμός μου ήταν μιας μορφής άμυνας απέναντι στις τύψεις για τη έμμεση συνενοχή μου στην απάτη του Χρηματιστηρίου.

- “Ωραία, φέρε τα χαρτιά. Θα τα μελετήσω και θα μιλήσουμε. Αύριο το απόγευμα είσαι ελεύθερη;”

- “Ναι. Ο αρραβωνιαστικός μου έχει κατεβάσει τα πεθερικά μου στο χωριό. Θα γυρίσει τη Δευτέρα, κατευθείαν για δουλειά.”

Και άγιος να ήμουν, θα εκμεταλλευόμουν την ευκαιρία. Ο εγκέφαλος μου υποτάχθηκε για μια ακόμα φορά στην πούτσα μου.

- “Ωραία, θα βρεθούμε στο καφέ-μπαρ του ξενοδοχείου Stanley, στην Πλατεία Καραΐσκάκη, στις επτάμιση. Θα έχω δει τα χαρτιά σου και θα σου πω τι να κάνεις. Μετά θα διασκεδάσουμε μόνοι. Για ότι πούμε και ότι κάνουμε, μιλιά σε κανέναν, αλλιώς θα σε αφήσω στη μοίρα σου.”

Ήταν φανερό ότι η Ρουμπίνη στεναχωρήθηκε. Προφανώς περίμενε να επιδείξω σοβαρότητα, μη δεχόμενος την προσφορά του κορμιού της, για γαμήσι. Όμως, καλώς ή κακώς, σοβαρός πούτσος δεν υπάρχει.

- “Όπως θες Κώστα. Θα είμαι εκεί.”

Έχοντας κλείσει το θέμα, αλλάξαμε συζήτηση, φέρνοντας στο επίκεντρο τα σχέδια της Ρουμπίνης για το μέλλον. Μου μίλησε για τη γνωριμία με τον αρραβωνιαστικό της και τον έρωτά τους. Ήταν ο πρώτος και μοναδικός άνδρας της ζωής της, τον αγαπούσε με όλη της την ψυχή. Την ενθάρρυνα να μου πει όσα περισσότερα γινόταν για τον αρραβωνιαστικό της. Με καύλωνε πολύ η ιδέα ότι θα του γαμούσα τη γυναίκα. Δεν ήταν τίμιο από πλευράς ανδρικής αλληλεγγύης, αλλά η λαγνεία με είχε κυριέψει. Τουλάχιστον, δεν θα το μάθαινε ποτέ και θα αποζημιωνόταν με το παραπάνω για τον προσωρινό δανεισμό του μουνιού της Ρουμπίνης. Ναι, τόσο ποταπές ήταν οι σκέψεις που έκανα, εγώ ένας μορφωμένος άνδρας, από καλή οικογένεια...

Η Επόμενη Μέρα

Γύρω στις δέκα και μισή σηκωθήκαμε και πήγαμε στο Cine Paris, όπου συναντήσαμε δυο άλλους συναδέρφους με τις συζύγους τους. Είδαμε την ταινία “Ρόνιν”, μια πολύ καλή περιπέτεια, ιδανική για θερινό βράδυ. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας ήμουν καυλωμένος, σκεπτόμενος τις βυζάρες της Ρουμπίνης. Μετά το σινεμά, ήπιαμε μερικά ποτά στο Θησείο. Η Ρουμπίνη ήταν φοβερή ηθοποιός, κανείς δεν κατάλαβε ότι κάτι έτρεχε μεταξύ μας. Γύρισα σπίτι λίγο μετά τις τρεις το βράδυ.

Την επόμενη μέρα ξύπνησα γύρω στις δέκα. Φόρεσα τα αθλητικά μου και έτρεξα την “μικρή” μου διαδρομή, των πέντε χιλιομέτρων, στην Πανεπιστημιούπολη. Σε κανονικές συνθήκες, τις αργίες έτρεχα τη “μεγάλη” διαδρομή των οκτώ χιλιομέτρων, αλλά εκείνη την ημέρα δεν ήθελα να ζοριστώ.

Κατόπιν, γύρισα σπίτι και μελέτησα τα χαρτιά της Ρουμπίνης. Ο χρηματιστής της είχε κάνει καλή δουλειά. Οι μετοχές που της είχε αγοράσει ήταν χαμηλού ρίσκου και η διασπορά τους ικανοποιητική. Όμως, για να βγει μεγάλο κέρδος, το χαρτοφυλάκιο της Ρουμπίνης έπρεπε να αναδιαμορφωθεί. Έκανα μια γρήγορη αποτίμηση. Η αξία του ήταν πιο κοντά στα 3.500.000, παρά στο 4.000.000 δραχμές, που μου είχε πει η Ρουμπίνη. Αποκλείεται να είχε κάνει τόσο μεγάλο λάθος, μου είχε πει εσκεμμένα ψέμματα.

- “Της αξίζει χονδρό γαμήσι. Και αυτό θα πάρει.”

σκέφτηκα με κακεντρέχεια.

Τις χυδαίες σκέψεις μου διέκοψε ένα τηλεφώνημα από την Ελίνα. Η παρέα είχε μαζευτεί σπίτι της και με καλούσε να πάω και εγώ. Το σπίτι της Ελίνας ήταν στην Ν. Σμύρνη. Πολύ κοντά από την Καλλιθέα που μέναμε τότε, ιδίως τον Ιούλιο, όταν η Αθήνα άδειαζε. Πήρα τον Ντ’ Αρτανιάν, το θρυλικό μου Ντε Σεβώ και πετάχτηκα στο σπίτι της Ελίνας.

Μεσημεριανό με την Παρέα

Οι Κυριακάτικες συγκεντρώσεις της παρέας ήταν και παραμένουν η πιο όμορφη στιγμή της εβδομάδας. Περνάμε υπέροχα. Νιώθω μέλος μιας ευρύτερης όμορφης και δεμένης οικογένειας, πάντα με αρχηγό τη Νάντια. Και εκείνη την ημέρα η ατμόσφαιρα ήταν πολύ εύθυμη. Θα παίρναμε όλοι κάποια στιγμή την επόμενη εβδομάδα άδεια. Κάναμε σχέδια και ανυπομονούσαμε να φύγουμε για την πόλη της Μαρίας, της Ελίνας και της Νάντιας.

Θυμάμαι ότι η Νάντια και η Ελίνα είχαν ντυθεί με κολλητά σορτσάκια και φανέλες, που άφηναν έξω την κοιλιά τους. Τα σώματά τους ήταν εκπληκτικά, παρά το γεγονός ότι είχαν κάνει από δυο παιδιά, χάρις στην τακτική γυμναστική. Θυμήθηκα τις ιστορίες της Μαρίας για το λεσβιακό που έκαναν και καύλωσα. Ένιωσα άβολα, καθώς εκείνη την εποχή τις έβλεπα σαν φίλες και δεν περνούσε από το μυαλό μου η ιδέα να κάνω σεξ μαζί τους. Η σκέψη του γαμησιού με την Ρουμπίνη, απομάκρυνε το μυαλό και τον πούτσο μου από την Νάντια και την Ελίνα. Ήταν η πρώτη φορά που θα πηδούσα γυναίκα άλλου, χωρίς να αυτός να το ξέρει. Η προοπτική ήταν πολύ ερεθιστική.

Συνήθως, οι Κυριακάτικες συγκεντρώσεις κρατάνε μέχρι το απόγευμα. Όμως, έπρεπε να ξεκουραστώ για να μπορέσω να γαμήσω την Ρουμπίνη. Ήθελα να της ρίξω οπωσδήποτε δυο, ίσως και τρεις, αν μπορούσα, πούτσους. Για να το καταφέρω ήταν απαραίτητο να έχω δυνάμεις. Είχα φάει καλά, είχα πιει όσο χρειαζόταν, έμενε να κοιμηθώ και να χαλαρώσω. Σκαρφίστηκα τη δικαιολογία ότι δήθεν το απόγευμα είχα ένα επαγγελματικό ραντεβού και ήμουν κουρασμένος από το τρέξιμο. Η παρέα την δέχτηκε. Μάλιστα, η Ελίνα μου είπε ότι με λυπόταν που έπρεπε να απασχοληθώ κυριακάτικα για δουλειά. Την ευχαρίστησα για το ενδιαφέρον. Που να ήξερε η κακομοίρα τι δουλειά είχα στην πραγματικότητα να κάνω…

Προετοιμασία για Σεξ

Όπως κάθε κακοποιός, που σέβεται τον εαυτό του, είχα σχεδιάσει το “έγκλημά” μου, μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια. Ανέβηκα στο άδειο μου διαμέρισμα και ξάπλωσα να κοιμηθώ. Είχα υπερένταση, αλλά το κρασάκι του μεσημεριανού γεύματος με είχε χαλαρώσει αρκετά. Στριφογύρισα λίγο στο κρεββάτι, αλλά τελικά αποκοιμήθηκα. Ξύπνησα μόνος μου, λίγο πριν κτυπήσει το ξυπνητήρι.

Σηκώθηκα και έκανα ένα ενδελεχές ντουζ με σαμπουάν, σαπούνι και αφρόλουτρο. Στη συνέχεια, έκοψα τα νύχια μου και ξυρίστηκα κόντρα, με καινούριο ξυράφι. Κατόπιν, έβαλα άφτερ σέιβ και κρέμα προσώπου. Μετά, ξεκίνησα την κλασσική μου ιεροτελεστία προετοιμασίας για σεξ. Πρώτα ξύρισα τις μασχάλες και το πλαϊνό τρίχωμα του πούτσου μου, για να μην φαίνεται από το εσώρουχο. Μετά, έκοψα τις τρίχες του πούτσου και των αρχιδιών για να δείχνουν περιποιημένα. Κατόπιν, άλειψα το κορμί, τον πούτσο και τ’ αρχίδια μου, με τρία διαφορετικά γαλακτώματα σώματος. Εκτός από απαλότητα, τα γαλακτώματα μπαίνουν στους πόρους και αφήνουν μια μυρωδιά, η οποία εξουδετερώνει την μυρωδιά του ιδρώτα. Έτσι, οι γυναίκες είναι πιο πρόθυμες να τριφτούν πάνω στον άνδρα και να τον γλύψουν. Ύστερα, έβαλα στικ στις μασχάλες, αποσμητικό σώματος και ακριβή κολώνια παντού. Τέλος, χτενίστηκα με τζελ και λακ μαλλιών. Η ιεροτελεστία είχε ολοκληρωθεί.

Πήγα στο υπνοδωμάτιο και διάλεξα ένα καλό σώβρακο και ολοκάθαρα ρούχα. Παρότι ήταν ήδη σιδερωμένο, σιδέρωσα ξανά το πουκάμισο για να είναι κολλαριστό και το ψέκασα με κολόνια. Μετά, τακτοποίησα τα χαρτιά της Ρουμπίνης σε έναν παλιό μου χαρτοφύλακα, ντύθηκα και έφυγα για το ραντεβού. Είχα καθυστερήσει λίγο, αλλά παίρνοντας ταξί, αντί για συγκοινωνία, έφτασα δέκα λεπτά πριν το ραντεβού, στην Πλατεία Καραΐσκάκη.

Η Επενδυτική Πρότασή Μου

Κατευθύνθηκα στην ρεσεψιόν του ξενοδοχείου Stanley, για να βρω δωμάτιο. Ήταν όλα κλεισμένα, εκτός από μια σουίτα. Κόστιζε ακριβά, αλλά δεν με πείραζε. Πλήρωσα τη σουίτα, πήρα το κλειδί και έφυγα βιαστικά προς το καφέ-μπαρ.

Η Ρουμπίνη με περίμενε σε ένα τραπέζι. Δίπλα της είχε την τσάντα της και ένα μικρό σακ βουαγιάζ. Ήταν χαμένη στις σκέψεις της και έδειχνε νευρική. Φορούσε ένα μίνι, όχι πολύ κοντό, αλλά αρκετά προκλητικό για το στυλ της. Ήταν λίγο στενό, μάλλον, λοιπόν, το είχε δανειστεί από κάποια φίλη της. Φορούσε επίσης μια καλοκαιρινή μπλούζα με φαρδύ ντεκολτέ, χωρίς σουτιέν. Οι μισές από τις βυζάρες της φαίνονταν. Το ίδιο και οι τεράστιες θηλές της, μέσα από την μπλούζα. Είχε βαφτεί λίγο παραπάνω από ότι συνήθως, αλλά όχι έντονα. Η προσπάθειά της να με ευχαριστήσει με την εμφάνισή της ήταν φανερή.

Όταν την πλησίασα, χαμογέλασε συγκρατημένα. Φαινόταν ότι είχε τρακ. Λογικό για ένα σοβαρό κορίτσι που θα κεράτωνε για πρώτη φορά τον πρώτο και μοναδικό άνδρα της ζωής της. Κάθισα δίπλα της, αλλά σε απόσταση, χαμογελώντας εγκάρδια, με εύθυμο ύφος. Έπρεπε να την κάνω να νιώσει ασφαλής.

Μόλις κάθισα, την χαιρέτισα και την ρώτησα πώς ήταν. Η Ρουμπίνη απάντησε σφιγμένα ότι ήταν καλά και ότι της άρεσε η χθεσινή ταινία και το περιβάλλον του Cine Paris. Σκέφτηκα ότι έπρεπε να ολοκληρώσω το θέμα της επένδυσης το συντομότερο. Με όσα είχα να της πω, η Ρουμπίνη θα ηρεμούσε κάπως. Πριν προλάβω να ξεκινήσω, μας διέκοψε ο σερβιτόρος. Παράγγειλα δυο διπλές Μαργαρίτες, με έξτρα τεκίλα, χωρίς ανθόνερο. Η Ρουμπίνη δεν έφερε αντίρρηση. Καταλάβαινε ότι το ποτό θα βοηθούσε, σε ότι θα επακολουθούσε.

Ενημέρωση της Ρουμπίνης

Όταν έφυγε ο σερβιτόρος, πήρα πάλι σοβαρό ύφος και έβγαλα από τον παλιό χαρτοφύλακα τα χαρτιά που μου είχε δώσει η Ρουμπίνη.

- “Ρουμπίνη, έχω καλά και κακά νέα. Τα καλά νέα είναι ότι ο χρηματιστής σου σε έχει συμβουλέψει καλά. Οι μετοχές σου είναι, προς το παρόν τουλάχιστον, σίγουρες και καλά διασπαρμένες. Δεν κινδυνεύεις άμεσα.”

Η Ρουμπίνη χαμογέλασε με ανακούφιση.

- “Τα κακά νέα είναι ότι με αυτή τη σύσταση δεν θα πετύχεις τον επενδυτικό σου στόχο. Το χαρτοφυλάκιό σου πρέπει να αναδιαμορφωθεί.”

Έκανα μια παύση για να δείξω ότι οι επόμενες προτάσεις μου θα ήταν σημαντικές.

- “Επίσης, πρέπει να αποσυρθείς την κατάλληλη στιγμή, έστω και αν δεν έχεις πιάσει τον επενδυτικό σου στόχο. Όποιος πάει για πολλά, χάνει και τα λίγα. Όταν σου πω, οι μετοχές σου θα ρευστοποιηθούν, θα πάρεις την αξία τους και θα πορευτείς με αυτήν. Αν τα χρήματα δεν σου φτάνουν για τον φούρνο, πάρε επαγγελματικό δάνειο. Μην σκεφτείς ούτε για μια στιγμή να τα ξαναπαίξεις στο Χρηματιστήριο. Το κατάλαβες, Ρουμπίνη;”

Η Ρουμπίνη έγνεψε καταφατικά. Ήταν η ώρα για το πιο κρίσιμο σημείο της πρότασής μου. Καθώς ετοιμαζόμουν να το θίξω, ο σερβιτόρος έφερε τις Μαργαρίτες. Τέλειος χρονισμός. Ήπιαμε από μια γουλιά. Το κοκτέιλ ήταν αρκετά δυνατό, ότι έπρεπε.

Η Συμφωνία Με τη Ρουμπίνη

Κοίταξα τη Ρουμπίνη με το πιο ήρεμο και σίγουρο βλέμμα που μπορούσα να πάρω. Της μίλησα αργά, σέρνοντας τα φωνήεντα, ώστε να την κάνω να με εμπιστευτεί.

- “Για να σε βοηθήσω, υπάρχουν όροι. Καταρχήν, θα ρευστοποιήσεις το χαρτοφυλάκιό σου και θα μου καταθέσεις την αξία του, σε έναν λογαριασμό, που θα σου δώσω. Εν συνεχεία, θα αγοράζω και θα πουλάω μετοχές όπως νομίζω, χωρίς να σε ενημερώνω. Κάθε εβδομάδα θα σου λέω την αξία του χαρτοφυλακίου. Όποτε θες, μου λες να το ρευστοποιήσω και να καταθέσω την αξία του στο λογαριασμό σου. Τέλος, όταν κρίνω εγώ, θες δεν θες, θα το ρευστοποιήσω και θα σου καταθέσω την αξία του.”

Η Ρουμπίνη με διέκοψε.

- “Δεν γίνεται να μου λες τι να κάνω και να το λέω στον χρηματιστή μου, για να το εκτελεί;”

- “Όχι! Οι επενδυτικές κινήσεις μου βασίζονται σε εμπιστευτικές πληροφορίες. Δεν μπορώ να διακινδυνεύσω να διαρρεύσουν, έστω και έμμεσα.”

Η Ρουμπίνη ήπιε μια γερή γουλιά Μαργαρίτα. Με κοίταξε ικετευτικά.

- “Δεν θα με κοροϊδέψεις Κώστα μου, είναι όλα μου τα χρήματα...”

Την κοίταξα αυστηρά.

- “Δεν με άφησες να τελειώσω. Την ημέρα που θα καταθέσεις την αξία του χαρτοφυλακίου σου, θα σου εκδώσω, ως εγγύηση, μια ισάξια τραπεζική επιταγή. Μπορείς να την ρευστοποιήσεις όποτε θες, αλλά, αν το κάνεις, θα κρατήσω τα χρήματα και τα κέρδη σου. Όταν ολοκληρωθεί η συνεργασία μας, πριν σου καταθέσω την τελική αξία του χαρτοφυλακίου σου, θα μου επιστρέψεις την επιταγή. Αν στο μεταξύ την χάσεις, δικό σου πρόβλημα. Θα αφαιρέσω την αξία της από την τελική αξία του χαρτοφυλακίου σου. Φρόντισε, λοιπόν, να την προσέχεις.”

Μπορεί η Ρουμπίνη να μην είχε γνώσεις Οικονομικών, αλλά ήξερε να ξεχωρίζει μια καλή συμφωνία, όταν της τύχαινε.

Ομερτά Σιωπής

Η Ρουμπίνη φαινόταν έτοιμη να συμφωνήσει, αλλά δεν την άφησα να μιλήσει. Έβαλα το χέρι μου μπροστά από το στόμα της και με το άλλο την έσφιξα δυνατά στο γόνατο. Πλησίασα το στόμα μου στο αυτί της και της ψιθύρισα επιτακτικά:

- “Η συμφωνία αφορά εμένα και εσένα μόνο. Κανείς στη δουλειά, ή αλλού, δεν πρέπει να μάθει τίποτα για αυτήν. Την κάνω αποκλειστικά επειδή σε συμπαθώ ως άτομο. Δεν θα πεις σε κανέναν, όσο ζεις, το παραμικρό, για όσα μιλήσαμε. Αν το κάνεις και το μάθω, θα αρνηθώ τα πάντα και θα κρατήσω τα χρήματα και τα κέρδη σου. Επιπλέον, θα σε μηνύσω για συκοφαντική δυσφήμιση. Θα σου πάρω αποζημίωση πολύ περισσότερα χρήματα από την αξία της εγγυητικής επιταγής, που θα σου δώσω. Αυτό δεν είναι απειλή, είναι υπόσχεση.”

Απομακρύνθηκα από τη Ρουμπίνη, κάθισα αναπαυτικά στην καρέκλα μου και ήπια λίγη Μαργαρίτα. Η Ρουμπίνη είχε πάρει το μήνυμα ότι δεν αστειευόμουν. Το κατάλαβα επειδή, καθώς της μιλούσα, οι σφυγμοί που ένιωθα στο γόνατό της ήταν έντονοι. Έμεινε για λίγο ακίνητη και σιωπηλή. Μια γερή γουλιά Μαργαρίτα, την συνέφερε.

- “Εντάξει, Κώστα. Σύμφωνοι. Θα κάνω όπως μου είπες.”

- “Ωραία. Δεν θα το μετανιώσεις. Μεθαύριο, μετά τη δουλειά, φεύγω άδεια. Μπορείς αύριο να δώσεις την εντολή ρευστοποίησης και μεθαύριο να πεταχτούμε στο διάλειμμα στην τράπεζα, να κλείσουμε το θέμα. Αν θες να το σκεφτείς, το ρυθμίζουμε μετά την άδειά μου.”

- “Όχι, θέλω να το τελειώσω το συντομότερο.”

- “Εντάξει, Ρουμπίνη, όπως θες.”

Η υπόθεση της επένδυσης είχε κλείσει. Ήταν ώρα να βολέψω τον πούτσο μου. Δεν έπρεπε, όμως να βιαστώ και να τρομάξω την Ρουμπίνη.

Η Ρουμπίνη Χαλαρώνει

Οι πρώτες Μαργαρίτες που είχα παραγγείλει τελείωναν. Η Ρουμπίνη είχε επηρεαστεί από το αλκοόλ, αλλά όχι αρκετά για να αφεθεί. Έπρεπε να την ποτίσω περισσότερο. Ζήτησα συγνώμη, δήθεν για να πάω στην τουαλέτα. Προς το δρόμο, έκανα στον σερβιτόρο νόημα να του μιλήσω. Του ζήτησα, όταν παραγγείλω τις δεύτερες Μαργαρίτες, να φέρει, εκτός από τα ποτά και δυο σφηνάκια τεκίλα. Του έβαλα στην τσέπη δυο χιλιάρικα.

- “Αυτά για σένα. Τα ποτά χρέωσέ τα στο δωμάτιο.”

Ο σερβιτόρος μου έκλεισε το μάτι. Πήγα στην τουαλέτα, έπλυνα τα χέρια μου και γύρισα στο τραπέζι. Ξεκίνησα να συζητώ με την Ρουμπίνη περί ανέμων και υδάτων. Στην αρχή η Ρουμπίνη ήταν μαζεμένη, αλλά σταδιακά ένιωθε όλο και πιο άνετα. Οι δεύτερες Μαργαρίτες και τα σφηνάκια την βοήθησαν να χαλαρώσει περισσότερο. Γέλαγε με τα αστεία μου και ήταν πιο δεκτική στα χάδια και στην προσέγγισή μου.

Το Τελευταίο Χαρτί της Ρουμπίνης

Η αλήθεια είναι ότι γνωρίζοντας περισσότερο την Ρουμπίνη, μέσω της συζήτησης, με κατέβαλλαν κάποιες ενοχές που θα την γαμούσα. Μιλήσαμε για τα σχέδια της να παντρευτεί, την επιθυμία της να κάνει παιδιά και το όνειρό της να αποκτήσει δική της επιχείρηση. Μου είπε για το ατύχημα του ναυτικού πατέρα της, το οποίο της τον στέρησε. Μου ανέλυσε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε η μάνα της για να την μεγαλώσει. Μου διηγήθηκε πώς γνώρισε τον αρραβωνιαστικό της και πόσο μεγάλος ήταν ο έρωτάς τους. Ήμουν καυλωμένος, αλλά όχι κτήνος. Επηρεάστηκα από τις διηγήσεις της Ρουμπίνης. Δεν ήταν απλά ένα κορμί για γαμήσι, ήταν μια βασανισμένη βιοπαλαίστρια που προσπαθούσε τίμια να ανελιχτεί κοινωνικά και οικονομικά. Πέρασε από το μυαλό μου να την αφήσω να φύγει, χωρίς να της κάνω σεξ. Όμως, η Ρουμπίνη έκανε το σοβαρό λάθος που κάνουν σχεδόν όλοι όσοι θέλουν να πετύχουν κάτι, προκαλώντας τύψεις στον άλλον: Το παράκανε...

Λίγο πριν τελειώσουν οι Μαργαρίτες και ενώ με είχε σχεδόν πείσει να μην την γαμήσω, μου ξεφούρνισε μια απίστευτη ιστορία. Μου είπε ότι το μεσημέρι την είχε πάρει τηλέφωνο ο αρραβωνιαστικός της. Την είχε δει το προηγούμενο βράδυ στον ύπνο του, να κολυμπάει μόνη σε βαθιά νερά και είχε ανησυχήσει. Δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση στο εκατομμύριο να είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Η Ρουμπίνη δεν μου έκανε κατάθεση ψυχής. Προσπαθούσε να με κάνει να νιώσω τύψεις που θα την γαμούσα, με σκοπό να αποφύγει το σεξ. Νευρίασα, κάτι που επέτρεψε στην σατανική πλευρά του εαυτού μου να με κυριεύσει.

Κοντρόλαρα τα νεύρα μου για να μην χαλάσω την φάση. Πήρα ένα εύθυμο ύφος, χτύπησα ενθαρρυντικά την Ρουμπίνη στην πλάτη και της είπα με χαρούμενη φωνή:

- “Δεν έπρεπε να ανησυχήσει ο αρραβωνιαστικός σου. Η θάλασσα είναι καλός οιωνός σε όνειρο. Κολυμπούσες, δεν πνιγόσουν. Τα βαθιά νερά σημαίνουν πολλά χρήματα. Είναι σημάδι ότι οι επενδύσεις σου θα πάνε καλά.”

Η Ρουμπίνη έμεινε κάγκελο με την παπαριά που είχα αμολήσει. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, την άκουγα με προσοχή, παίρνοντας στα σοβαρά όσα έλεγε. Κατάλαβε ότι το είχε παρακάνει, αλλά δεν το έδειξε. Γέλασε με το σχόλιό μου και σταμάτησε την προσπάθεια να αποφύγει να πληρώσει το τίμημα της βοήθειάς μου. Τελειώσαμε τις Μαργαρίτες συζητώντας για άσχετα θέματα. Όταν εξαντλήθηκε η συζήτηση, φώναξα τον σερβιτόρο, υπέγραψα τον λογαριασμό και, μόλις έφυγε ο σερβιτόρος, κοίταξα την Ρουμπίνη με νόημα.

- “Πάμε να βρεθούμε μόνοι;”

Η Ρουμπίνη έγνεψε καταφατικά, έχοντας αποδεχτεί την μοίρα της.

Τρεις Πούτσοι στην Ρουμπίνη

Σηκωθήκαμε από το τραπέζι και πήραμε το ασανσέρ για την σουίτα. Μόλις μπήκαμε στο ασανσέρ όρμισα στη Ρουμπόνη σαν λιγούρης, φιλώντας την με πάθος και χουφτώνοντας τις βυζάρες της. Η Ρουμπίνη ήταν μάλλον απρόθυμη, αλλά δεν με εμπόδισε να συνεχίσω. Της έβγαλα το ένα βυζί έξω από την μπλούζα και της το έγλυψα. Ο πούτσος μου είχε καυλώσει εντελώς. Όταν το ασανσέρ σταμάτησε, την πήρα από το χέρι και την οδήγησα στην σουίτα, με την βυζάρα έξω. Ευτυχώς, στο διάδρομο δεν μας είδε κανείς.

Στριπτίζ

Μόλις μπήκαμε στην σουίτα, η Ρουμπίνη μου είπε να την αφήσω να γδυθεί για να μην της σκίσω τα ρούχα. Μια ιδέα μου ήρθε αυθόρμητα και αστραπιαία.

- “Ναι, αλλά βγάλτα αργά. Και καθώς το κάνεις, γύρνα γύρω-γύρω για να δω όλο σου το σώμα. Σαν να κάνεις στριπτίζ”

Ξάπλωσα στο κρεββάτι για να απολαύσω το θέαμα. Η Ρουμπίνη ακολούθησε την προτροπή μου. Ήταν ένα εντελώς αδέξιο στριπτίζ, από μια κοπέλα που σίγουρα δεν το είχε ξανακάνει. Όμως, αυτό ήταν που το καθιστούσε καυλωτικό. Οι βυζαρούμπες της Ρουμπίνης κουνιόνταν πότε πάνω-κάτω, πότε αριστερά-δεξιά, καθώς γδυνόταν. Το μουνί της δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, πολύ μαλλιαρό και απεριποίητο. Όμως, ο κώλος της ήταν αξιόλογος. Σχετικά στρογγυλός και τροφαντός, χωρίς κυτταρίτιδα. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς η Ρουμπίνη ντυνόταν πάντα συντηρητικά, κρύβοντας τον επιμελώς με φαρδιά παντελόνια και ριχτές φούστες.

- “Έτσι Ρουμπίνη μου, έτσι. Σκύψε και λίγο να σε δω από πίσω.”

Η Ρουμπίνη υπάκουσε. Παρότι η όλη κατάσταση δεν ήταν του στυλ της, έκανε φιλότιμες προσπάθειες να με ικανοποιήσει.

Όταν χόρτασε το μάτι μου, σηκώθηκα και έβγαλα τα ρούχα μου, εκτός από το εσώρουχο. Μετά πήρα από το χέρι την Ρουμπίνη και της είπα να ξαπλώσει στο κρεβάτι. Ανέβηκα πάνω της και άρχισα την φιλάω, σφίγγοντας σφικτά τις βυζάρες της. Δεν ήθελα να την πονέσω, αλλά το έκανα. Δεν μπορούσα να αντισταθώ.

- “Πιο μαλακά, πονάω.”

Έλεγξα την παρόρμηση μου, χαλαρώνοντας το σφίξιμο. Συνέχισα να την φιλάω και να της λέω πόσο όμορφη ήταν και πόσο με είχε καυλώσει. Η Ρουμπίνη ανταποκρινόταν, όχι τόσο από καύλα, αλλά από φιλότιμο. Δεν πτοήθηκα.

Γλειφομούνι

Της έγλυψα για αρκετή ώρα τις δυο της βυζάρες και κατέβηκα προς την κοιλιά της. Για πρώτη φορά η Ρουμπίνη φάνηκε να αντιδρά θετικά.

- “Αχ, ναι, ναι...”

Κατάλαβα τι ήθελε, αλλά δεν θα της το έδινα κατευθείαν. Συνέχισα να της γλύφω την κοιλιά, χαϊδεύοντας ταυτόχρονα το μουνί της. Η Ρουμπίνη άνοιξε περισσότερο τα πόδια της.

- “Ναι, μου αρέσει, ναι, ναι...”

Η φωνή της ήταν λάγνα και παρακλητική. Κατέβηκα προς το μουνί της με το κεφάλι μου ανάμεσα στα μπούτια της.

- “Τι θες να σου κάνω Ρουμπίνη μου, πες μου.”

Η Ρουμπίνη φάνηκε να προβληματίζεται. Προφανώς δεν ήταν συνηθισμένη να βρίζει και να την βρίζουν στο σεξ. Μετά από μια σύντομη παύση, όμως, απάντησε.

- “Να μου γλείψεις το μουνάκι μου, Κώστα.”

- “Και μετά, τι να σου κάνω, μωρό μου.”

Άλλη σύντομη παύση.

- “Να μου το γαμήσεις.”

Να ακούς το σοβαρό κορίτσι του γραφείου να μιλάει χυδαία: Αξία ανεκτίμητη, που λέει και η διαφήμιση. Παραμέρισα τα μουνόχειλά της και ξεκίνησα να της κάνω γλειφομούνι.

- “Αχχχ, ναιαιαιαιαιαι, ναιαιαιαιαι”

Όπως έχω αναφέρει, μπορεί στο σεξ να μην είμαι Θεός, αλλά στο γλειφομούνι σκίζω. Επικεντρώθηκα στην κλειτορίδα, αξιοποιώντας το δάκτυλο και τη γλώσσα μου, χωρίς να βιάζομαι. Η Ρουμπίνη τα είδε όλα. Το μουνί της δεν ήταν πολύ όμορφο, κυρίως επειδή δεν το περιποιόταν. Όμως, ήταν καθαρό και τα υγρά του εύγευστα. Η Ρουμπίνη χτυπιόταν στο κρεββάτι και το κορμί της ανατρίχιαζε και έτρεμε από καύλα.

- “Ααααααααχ, πεθαίνωωωωω”

Σπάνια μια γυναίκα αντιδρά τόσο έντονα στο γλειφομούνι. Χρειάστηκαν γύρω στα δέκα λεπτά για να έρθει η Ρουμπίνη σε οργασμό. Αν σκεφτεί κανείς το τρακ που είχε από όταν βρεθήκαμε, ο χρόνος αυτός είναι μάλλον σύντομος. Τόσο πολύ το ευχαριστήθηκε.

Στενό Μουνί

Ανασηκώθηκα και έβγαλα το εσώρουχό μου. Η Ρουμπίνη κοίταξε την καυλωμένη μου πούτσα με ορθάνοικτα έκπληκτα μάτια. Με δεδομένο ότι το μέγεθός μου δεν είναι και τόσο μεγάλο, μου έκανε εντύπωση. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, η ανδρική μου ματαιοδοξία εκτινάχθηκε. Πήρα από το πορτοφόλι μου ένα προφυλακτικό και το φόρεσα. Κατόπιν ανέβηκα πάνω από την Ρουμπίνη, της άνοιξα τα μπούτια και μπήκα μέσα της.

- “Αααααααιιιιι, πιο σιγά, με πόνεσες!”

Το μουνί της Ρουμπίνης ήταν πολύ στενό. Μπορώ να πω ότι ήταν στενότερο και από της Τίτης, της πρώτης μου γκόμενας, την οποία ξεπαρθένεψα στο Λύκειο. Όπως έχω πει, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των ανδρών, προτιμώ τα φαρδιά μουνιά, επειδή αντέχω να γαμήσω περισσότερο πριν χύσω. Ωστόσο, εκτιμώ, όπως όλοι, την καύλα ενός στενού μουνιού, πόσο μάλλον τη στιγμή που τα στενά μουνιά είναι σπάνια.

Παρέμεινα για λίγο ακίνητος μέσα στο μουνί της Ρουμπίνης και συγκεντρώθηκα. Είχα πολύ καιρό να εκσπερματώσω και αν δεν πρόσεχα θα τέλειωνα γρήγορα. Ευτυχώς, είχα προνοήσει και είχα αγοράσει προφυλακτικά με επιβραδυντικό. Η Ρουμπίνη είχε κλείσει τα μάτια της και είχε πάρει έναν μορφασμό ενόχλησης. Ξεκίνησα να την γαμάω με αργές σπρωξιές.

- “Άι σιγά, Άιι σιγά, Άιιι σιγά, Άιιιι σιγά”

Σε κάθε σπρωξιά οι βυζάρες της Ρουμπίνης ταλαντεύονταν. Το θέαμα ήταν πολύ ερεθιστικό. Ήθελα να σπρώξω πιο δυνατά για να ταλαντευθούν περισσότερο. Αλλά, το γεγονός ότι η Ρουμπίνη πόναγε, δεν μου το επέτρεπε. Παρά τον οργασμό της, δεν ήταν ιδιαίτερα υγρή. Την γάμησα λίγο ακόμα με αργό ρυθμό, μήπως ερεθιστεί, αλλά δεν είχα αποτέλεσμα.

Βγήκα από το μουνί της Ρουμπίνης και κατέβηκα πάλι προς το μουνί της. Ξεκίνησα να την γλείφω προκειμένου να την κάνω να υγρανθεί. Η Ρουμπίνη ανταποκρίθηκε. Την ένιωσα να χαλαρώνει και να ηδονίζεται. Γρήγορα υγράνθηκε, όπως πριν. Σκοπός μου τώρα δεν ήταν να έρθει σε οργασμό, αλλά να ανοίξει ο κόλπος της. Καθώς την έγλυφα, της έβαλα στο μουνί ένα δάκτυλο, το οποίο μπαινόβγαζα ρυθμικά, σαν να ήταν πούτσος που γάμαγε. Η Ρουμπίνη έβγαζε λάγνα επιφωνήματα.

- “Αααα, Αααααα, μμμμμ, ναιαιαι...”

Αύξησα το ρυθμό γλυψίματος στην κλειτορίδα και έβαλα στο μουνί της και δεύτερο δάκτυλο.

- “Άουου, Άουου, Αααχ, Ααααα, Ααααααα, ναιαιαιαι...”

Η Ρουμπίνη δέχτηκε στο μουνί της και το δεύτερο δάκτυλο. Συνέχισα να μπαινοβγάζω για λίγο τα δυο δάκτυλα, γλύφοντας και παίζοντας με το άλλο μου χέρι την κλειτορίδα της. Μετά ανασηκώθηκα και της κάρφωσα την πούτσα μου στο μουνί.

Πρώτος Πούτσος

Αυτή τη φορά η Ρουμπίνη δεν πόνεσε τόσο. Αρχικά πήρε μια έκφραση ενόχλησης, αλλά πολύ γρήγορα η έκφρασή της έγινε ουδέτερη. Οι βυζαρούμπες της πάλλονταν πάλι σε κάθε μου σπρωξιά, καυλώνοντας με περισσότερο.

Οι κραυγές της Ρουμπίνης δεν ήταν πια αμιγώς κραυγές πόνου. Υπήρχε μέσα τους και μια χροιά ηδονής. Συνέχισα να την γαμάω με αργό ρυθμό για να συνηθίσει τον πούτσο μου. Που και που της έριχνα ελαφρά βυζοσκάμπιλα για να ταλαντευθούν πιο έντονα οι βυζάρες της. Η Ρουμπίνη δεν φάνηκε να ενοχλείται. Βούτυρο στο ψωμί μου.

Είπα στην Ρουμπίνη να σηκώσει περισσότερο τα πόδια της, βολεύτηκα καλύτερα πάνω της και αύξησα το ρυθμό και τη δύναμη του γαμησιού. Το προφυλακτικό με τα επιβραδυντικά είχε κάνει το θαύμα του. Ο πούτσος μου παρέμενε κάγκελο, αλλά δεν ένιωθα ότι θα έχυνα σύντομα. Αυτό, σε συνδυασμό με την ουδέτερη στάση της Ρουμπίνης, μου έδωσε θάρρος. Γαμούσα πιο ελεύθερα και πιο ορμητικά. Τα βυζοσκάμπιλά μου έγιναν πιο δυνατά. Οι έντονες ταλαντώσεις των βυζιών της Ρουμπίνης με οδήγησαν να χάσω τον έλεγχο. Κάθε φορά που έσπρωχνα τον πούτσο μου στον πάτο του μουνιού της, έριχνα και από μια γερή σφαλιάρα, πότε στη μια βυζάρα, πότε στην άλλη.

- “Να, μωρή, Νααα”

- “ΑΑΑααα, πονάει, ΑΑΑααα”

Οι φωνές της Ρουμπίνης με έκαναν να καυλώνω περισσότερο. Την είχα περιποιηθεί καλά και θα την έκανα αφεντικό σε επιχείρηση. Δεν είχα τύψεις.

Συνέχισα να γαμώ για αρκετή ώρα, όχι όμως τόση, όση θα ήθελα. Πλησίαζα στον οργασμό, τον ένιωθα να έρχεται επιτακτικά. Δεν μπορούσα να τον εμποδίσω. Έριξα δυο-τρεις τελευταίες γερές σπρωξιές και βυζοσκάμπιλα. Μετά έβγαλα τον πούτσο μου από το μουνί της Ρουμπίνης, πέταξα το προφυλακτικό και έχυσα στις βυζάρες της.

- “Χύνω, Ρουμπίνη, χύνω στους βύζους σου, χύνωωωωωω”

Κατόπιν ξάπλωσα λαχανιασμένος δίπλα στην Ρουμπίνη.

Παρηγοριά στη Ρουμπίνη

Η Ρουμπίνη κοίταζε το ταβάνι, χωρίς να μιλά. Είχε δακρύσει. Μετά τον οργασμό, τα συναισθήματά μου επανήλθαν. Την λυπήθηκα και την αγκάλιασα παρηγορητικά.

- “Συγνώμη, Ρουμπίνη. Ήσουν εκπληκτική και δεν μπορούσα να συγκρατηθώ.”

Η Ρουμπίνη δεν προσπάθησε να ξεφύγει από την αγκαλιά μου, καλό σημάδι. Συνέχιζε, όμως, να κοιτάει το ταβάνι με λυπημένο ύφος.

- “Δεν κλαίω για τον τρόπο που μου έκανες σεξ. Κλαίω επειδή και ο αρραβωνιαστικός μου φερόταν ακριβώς έτσι τις πρώτες φορές που κάναμε έρωτα. Μου χτυπούσε δυνατά και μου δάγκωνε το στήθος. Μου έκανε σκληρό έρωτα, σαν να ήμουν πόρνη. Από μικρή, όλοι οι άνδρες με πείραζαν και μου έκαναν αισχρά σχόλια για το μέγεθος του στήθους μου. Δεν διάλεξα για την διάπλαση του σώματός μου. Δεν είμαι σάκος του μποξ, είμαι άνθρωπος με αισθήματα.”

Τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της Ρουμπίνης και η φωνή της έτρεμε. Με έκανε κουρέλι, καλύτερα να με έβριζε και να με παρατούσε μόνο στην σουίτα.

Της χάιδεψα απαλά τα μαλλιά και γύρισα το πρόσωπό μου προς το μέρος της.

- “Έχεις δίκιο, μωρό μου. Αλλά και εμείς οι άνδρες δεν διαλέξαμε να κυριαρχούμαστε από τα πάθη μας. Μας έκανε έτσι η φύση. Δεν θα σου ξαναφερθώ βίαια. Σε εκτιμώ πολύ ως άνθρωπο. Ξέρεις ότι δεν την πέφτω σε γυναίκες. Σε βοηθώ στα οικονομικά επειδή είσαι ξεχωριστή. Ήθελα να σου κάνω σεξ, επειδή μου αρέσεις.”

Η Ρουμπίνη φάνηκε να μαλακώνει. Γύρισε το πρόσωπό της προς το μέρος μου.

- “Αλήθεια το λες Κώστα; Με βρίσκεις όμορφη; Αν ήσουν ελεύθερος, θα έκανες σχέση μαζί μου;”

- “Ναι, Ρουμπίνη μου. Είσαι όμορφη, σοβαρή και μυαλωμένη. Ξεχωρίζεις από τις υπόλοιπες γυναίκες.”

Ο εγωισμός της Ρουμπίνης είχε τονωθεί. Το πρόσωπό της έλαμψε.

Χαλάρωμα

Η Ρουμπίνη κουλουριάστηκε στην αγκαλιά μου. Το σώμα της ήταν ιδρωμένο, αλλά απαλό. Την αγκάλιασα πιο σφικτά και την φίλησα.

- “Θα σε κάνω πλούσια. Το αξίζεις, είσαι μοναδική.”

Η προοπτική του πλουτισμού είναι η καλύτερη παρηγοριά για κάθε γυναίκα. Η Ρουμπίνη έλιωσε στην αγκαλιά μου.

- “Η Μαρία είναι τυχερή, Κώστα. Και εσύ είσαι μοναδικός”

Έχοντας τονώσει το εγώ της, ήταν η σειρά να ικανοποιηθεί και το δικό μου.

- “Ρουμπίνη, να σε ρωτήσω κάτι προσωπικό;”

- “Ότι θες Κώστα.”

- “Εκτός από τον αρραβωνιαστικό σου, έχεις πάει με άλλον άνδρα;”

- “Όχι. Τα είχα με δυο άλλους πριν τον γνωρίσω, αλλά δεν ολοκλήρωσα μαζί τους.”

- “Και ο αρραβωνιαστικός σου, δεν σου έχει κάνει ποτέ στοματικό;”

- “Όχι, ποτέ. Σιχαίνεται. Με χαϊδεύει, αλλά ποτέ δεν με έχει φιλήσει κάτω. Εσύ με τρέλανες, είσαι πολύ καλός στο στοματικό”

Κορδώθηκα από περηφάνια. Σπάνιο να ακούς τέτοια κομπλιμέντα. Πήρα θάρρος.

- “Μόνο αυτό σου άρεσε σε εμένα;”

Η Ρουμπίνη έριξε ένα πονηρό γελάκι.

- “Μου άρεσε και το όργανό σου. Είναι μεγάλο και παχύ. Το ένιωθα να με ανοίγει. Του αρραβωνιαστικού μου είναι πολύ πιο μικρό, όχι πάνω από 10-12 εκατοστά και λεπτό. Φτάνω σε οργασμό μαζί του, αλλά το δικό σου είναι καλύτερο. Αν δεν με έδερνες στο στήθος, θα τελείωνα.”

Μουσική στ’ αυτιά μου. Και να την πλήρωνα, δεν θα έλεγε τόσα καλά για μένα. Συνειδητοποίησα ότι, έστω και έμμεσα, πράγματι την πλήρωνα. Οπότε, δεν αποκλειόταν να ήταν αυτός ο λόγος που εκθείαζε την πούτσα μου. Το εγώ μου απέρριψε την εκδοχή αυτή. Η αίσθηση του κυρίαρχου αρσενικού με κατέκλεισε.

Πίτσες και Κρασί

Φίλησα την Ρουμπίνη και την αγκάλιασα τρυφερά. Εκείνη έβαλε το κεφάλι της στο στήθος μου και χάθηκε στις σκέψεις της.

- “Είσαι εντάξει, Ρουμπίνη;”

- “Ναι, Κώστα. Απλά μου ήρθε λιγούρα. Δεν έφαγα καλά το μεσημέρι, είχα αγωνία για τη συνάντησή μας.”

Κοίταξα το ρολόι μου. Ήταν λίγο μετά τις έντεκα το βράδυ. Σηκώθηκα και πήρα τηλέφωνο τη ρεσεψιόν. Η κουζίνα είχε κλείσει. Ο ρεσεψιονίστ μου πρότεινε να παραγγείλω πίτσες από μια κοντινή πιτσαρία. Θα μου έφερναν την παραγγελία στη σουίτα, το ξενοδοχείο δεν είχε πρόβλημα. Ευχαρίστησα τον υπάλληλο και πήρα τηλέφωνο την πιτσαρία. Παράγγειλα δυο σπέσιαλ πίτσες, με διπλό τυρί και ένα μπουκάλι λευκό κρασί. Μου είπαν ότι δικαιούμουν και μια επιπλέον δωρεάν πίτσα. Τους είπα να την αφήσουν στη ρεσεψιόν, για τους υπαλλήλους και έκλεισα το τηλέφωνο.

Μέχρι να έρθει η παραγγελία, κάναμε με την Ρουμπίνη μαζί ντουζ. Με άφησε να σαπουνίσω τις βυζάρες, το τριχωτό μουνί και τον κώλο της. Μου αρέσει να πλένω μια γυναίκα στο ντουζ. Το βρίσκω πολύ σεξουαλικό και ιδιαίτερο. Όταν έφτασε η παραγγελία, καθίσαμε στο τραπέζι, φάγαμε τις πίτσες και ήπιαμε το κρασί που είχα παραγγείλει. Η Ρουμπίνη ανοίχτηκε τελείως με το κρασάκι. Μου ομολόγησε ότι είχε σκοπό να μην μου κάτσει, αλλά άλλαξε γνώμη, επειδή της άρεσα. Γελάσαμε πολύ με την μούφα της Ρουμπίνης, αναφορικά με το όνειρο του αρραβωνιαστικού της. Παραδέχτηκε ότι ήταν μαλακία εκ μέρους της. Μου είπε ότι δεν αισθάνεται καμμιά τύψη για ότι είχε κάνει. Σοκαρίστηκα από την αμεσότητά της, αλλά την καταλάβαινα. Ήταν ένα κορίτσι που είχε ζήσει δύσκολα και ήθελε να απελευθερωθεί. Έκανε πάντα αυτό που έπρεπε, χωρίς να νοιάζεται γι’ αυτό που ήθελε. Χρειαζόταν μια διέξοδο. Από εκείνη τη στιγμή, γίναμε φίλοι και μέχρι σήμερα έχουμε διατηρήσει τη φιλία μας.

Πίσω στο Κρεββάτι

Η κούραση μας κατέβαλλε. Σηκωθήκαμε, μαζέψαμε πρόχειρα το τραπέζι και ξαπλώσαμε στο κρεβάτι. Η Ρουμπίνη μου χαμογελούσε προκλητικά. Είχε μάλλον γλυκαθεί. Ένιωθα ότι μπορούσα να κάνω σεξ, αλλά όχι χωρίς ενθάρρυνση. Φίλησα την Ρουμπίνη τρυφερά, λέγοντάς της γλυκόλογα. Αυτή τη φορά ήμουν συγκρατημένος και η Ρουμπίνη λιγότερο παθητική. Με χάιδευε στο κορμί και στην κοιλιά και αντιδρούσε πρόθυμα στα δικά μου χάδια. Κάποια στιγμή, μάλιστα, ανέβηκε πάνω μου και άρχισε να με φιλάει με πάθος. Οι αναστεναγμοί της ήταν πλέον αληθινοί και αυθόρμητοι. Φτιαχνόμουν, αλλά όχι τόσο ώστε να γαμήσω. Η Ρουμπίνη κατέβασε το πρόσωπό της προς την κοιλιά μου, με κοίταξε λάγνα και μου είπε:

- “Ξέρω τι χρειάζεσαι. Το κάνω και στον αρραβωνιαστικό μου. Χαλάρωσε και άσε με να σε φροντίσω.”

Σκέφτηκα ότι η Ρουμπίνη θα με τσιμπούκωνε. Το τσιμπούκι είναι ότι καλύτερο για κάθε άνδρα. Όμως με περίμενε μια όμορφη έκπληξη.

Ισπανική Μαλακία

Η Ρουμπίνη κατέβηκε ανάμεσα στα πόδια μου και άρχισε να μου παίζει τον πούτσο. Μόλις πήρε λίγο τα πάνω του, τον πήρε στο στόμα της. Δεν έκανε ακριβώς πίπα, περισσότερο μου ύγραινε το καυλί με το σάλιο της. Καμιά σχέση με τις πίπες της Μαρία, αλλά έκανε τη δουλειά της. Μόλις σκληράθηκε η ψωλή μου αρκετά, την έβγαλε από το στόμα, ανασηκώθηκε, την τοποθέτησε ανάμεσα στις βυζάρες της και άρχισε να τις κουνάει ρυθμικά πάνω-κάτω.

Δεν είχα ξαναδοκιμάσει Ισπανική Μαλακία. Είχα σκοπό να ζητήσω από την Ρουμπίνη να μου κάνει κάποτε, αλλά όχι στην πρώτη μας συνάντηση. Η αίσθηση στην αρχή ήταν λίγο περίεργη. Γρήγορα, όμως, έγινε ευχάριστη. Η Ισπανική Μαλακία δεν είναι τόσο ερεθιστική όσο φαίνεται στις τσόντες. Προκαλεί, όμως, μια ιδιότυπη εγκεφαλική ηδονή, ειδικά αν η γυναίκα που την προσφέρει διαθέτει πλούσιο στήθος, που ξέρει να αξιοποιεί. Η Ρουμπίνη ήταν μια από αυτές. Προφανώς, ο αρραβωνιαστικός της την είχε εκπαιδεύσει καλά. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Ισπανικής Μαλακίας είναι ότι το πετσάκι της πούτσας τεντώνεται πολύ. Αυτό προκαλεί κάποιο πόνο, αλλά από το είδος που ερεθίζει, αντί να ενοχλεί. Έκλεισα τα μάτια και απόλαυσα το σπάνιο αυτό δώρο της Ρουμπίνης, βογκώντας από ηδονή.

Η Ρουμπίνη δεν βιαζόταν, ούτε δυσανασχετούσε. Ο ρυθμός της παλινδρόμησης του στήθους της ήταν όσος χρειαζόταν για να ερεθίζομαι. Κάθε τόσο έκανε ένα διάλειμμα, πλησίαζε το πρόσωπό της στο καυλί μου και το έφτυνε με μπόλικο σάλιο. Άλειφε το σάλιο στο κεφάλι του πούτσου και τον επανατοποθετούσε ανάμεσα στις βυζάρες της. Μετρ της Ισπανικής Μαλακίας η σοβαρή και μετρημένη Ρουμπίνη, ποιος να το φανταζόταν…

Δεύτερος Πούτσος

Όταν ερεθίστηκα αρκετά, είπα στη Ρουμπίνη να ξαπλώσει στο κρεββάτι. Ανέβηκα πάνω της και άρχισα να την φιλάω τρυφερά. Η Ρουμπίνη ήταν πολύ γαλήνια, χαμογελούσε σαν την Τζοκόντα του Ντα Βίντσι και αναστέναζε. Χωρίς να της το ζητήσω, σήκωσε λίγο τα πόδια της, προσφέροντας το τριχωτό μουνί της στον καυλωμένο μου πούτσο. Αυτή τη φορά μπήκα πολύ πιο εύκολα μέσα της.

- “Αααααααχ, ναιαιαιαι, τον νιώθω…”

Ξεκίνησα να παλινδρομώ μαλακά. Οι βυζάρες της άρχισαν να ταλαντώνονται. Η παρόρμηση να της ρίξω βυζοσκάμπιλα με κυρίεψε προς στιγμή. Όμως, την απώθησα, τηρώντας την υπόσχεσή μου, να μην είμαι βίαιος. Αύξησα τον ρυθμό μου και την δύναμη του σπρωξίματος.

- “Αααα, νααιαιαι, ναιαιαι, είναι τέλειο, αααααχχ”

Οι βυζάρες της Ρουμπίνης έδιναν ρεσιτάλ. Κουνιόντουσαν γρήγορα, με μεγάλο εύρος, προς κάθε κατεύθυνση. Καύλωσα και άρχισα να γαμάω με όλη μου τη φόρα.

- “Αααααααααα, έτσι, γάμα με, ναιαιαιαιαιαιαι”

Η ηδονή της Ρουμπίνης μου έδωσε φτερά.

- “Σε γαμάω Ρουμπίνη, σε γαμάωωωωωω.”

Ξαφνικά η Ρουμπίνη με έσπρωξε δυνατά με τα πόδια της.

- “Θα μου κάνεις παιδί, βγες!”

Η παρέμβαση της Ρουμπίνης είχε έρθει πάνω στην ώρα. Δεν θα αργούσα να τελειώσω.

Σηκώθηκα, πήρα από το πορτοφόλι μου ένα προφυλακτικό και αφού το φόρεσα ξαναμπήκα μέσα της. Τώρα ήμουν ασφαλής, μπορούσα να γαμήσω όσο δυνατά ήθελα. Τοποθέτησα τα πόδια της Ρουμπίνης, λυγιστά, στη κοιλιά της, για να πιάνω πάτο. Στη στάση αυτή οι βυζάρες της δεν ταλαντεύονταν πολύ. Ήθελα, όμως, να την κάνω να τελειώσει. Αν φέρεις μια γυναίκα σε οργασμό στο γαμήσι, δεν το ξεχνάει ποτέ. Το επιβραδυντικό του προφυλακτικού μου επέτρεψε να αντέξω όσο χρειαζόταν.

- “Χύύύνωωωωωω, Κώσταααα, χύύύύνωωωωω”

Η φωνή της Ρουμπίνης είχε μια χροιά έκπληξης. Μου έκανε εντύπωση, αλλά δεν είπα τίποτα. Δεν άργησα να την ακολουθήσω στον οργασμό.

Ύπνος

Έγειρα δίπλα στην Ρουμπίνη και την αγκάλιασα. Εκείνη πλησίασε τα χείλη της στα δικά μου και με φίλησε. Της ανταπέδωσα το φιλί. Η Ρουμπίνη κούρνιασε στην αγκαλιά μου.

- “Είμαι πτώμα, δεν αντέχω να πάω σπίτι.”

- “Ποιος σου είπε να πας; Η σουίτα είναι πληρωμένη για όλη τη νύχτα. Κοιμόμαστε εδώ και πάμε το πρωί κατευθείαν δουλειά.”

- “Δεν έχω δύναμη να πω όχι. Αν σηκωθώ θα λιποθυμήσω από την κούραση. Τι ώρα είναι;”

Κοίταξα το ρολόι μου.

- “Μια και δέκα.”

- “Ωωωχ, πώς πέρασε η ώρα;”

- Μην ανησυχείς, θα πω στην ρεσεψιόν να μας ξυπνήσει. Οκτώ είναι καλά; Δεν έχει κίνηση, με ταξί θα φτάσουμε άνετα πριν τις εννιά στο γραφείο.”

- “Όχι, θέλω να κάνω και μπάνιο. Πες τους να μας μιλήσουν στις επτά παρά τέταρτο.”

Πολύ νωρίς ήταν. Δεν χρειαζόταν τόσο πολύς χρόνος για να ετοιμαστούμε. Εκτός και αν η Ρουμπίνη είχε και κάτι άλλο στο μυαλό της. Την κοίταξα. Μου έκλεισε πονηρά το μάτι.

- “Εντάξει, Ρουμπίνη.”

Πήρα τηλέφωνο τη ρεσεψιόν και ενεργοποίησα την υπηρεσία αφύπνισης. Κατόπιν σηκώθηκα να κάνω ένα γρήγορο ντουζ. Όταν γύρισα η Ρουμπίνη είχε αποκοιμηθεί, ροχαλίζοντας ελαφρά. Ξάπλωσα με προσοχή δίπλα της. Δεν άργησε να με πάρει και μένα ο ύπνος.

Κοιμήθηκα σαν πουλάκι. Είχα ξεχάσει ότι ήμουν παντρεμένος με παιδιά. Δεν ένιωθα καμιά τύψη ή έστω λίγη ντροπή. Δεν με ένοιαζε ότι είχα διαπράξει μοιχεία, παρασέρνοντας και την Ρουμπίνη να κάνει το ίδιο. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, ίσως μέσα μου πίστευα ότι η ζωή μου χρωστούσε ένα καλό σεξ. Ίσως, πάλι, το γεγονός ότι η Μαρία είχε υπάρξει πόρνη και είχε πάει με εκατοντάδες άνδρες, να λειτουργούσε υποσυνείδητα σαν καταπραϋντικό των τύψεων.

Ένα γλυκό ξύπνημα

Τον ύπνο μου διέκοψε μια γλυκιά αίσθηση καύλας. Άνοιξα τα μάτια μου. Η Ρουμπίνη είχε ξαπλώσει ανάμεσα στα σκέλια μου και έπαιζε τον πούτσο μου, φτύνοντάς τον που και που. Όταν είδε ότι είχα ανοίξει τα μάτια μου, με κοίταξε με παιχνιδιάρικο ύφος.

- “Συγνώμη. Μου αρέσει να χύνουν οι άνδρες στον ύπνο τους. Έχει πολύ πλάκα.”

Γέλασα με την καρδιά μου. Δεν είχα ξανακούσει τέτοια τρέλα.

- “Ο αρραβωνιαστικός σου χύνει στον ύπνο του;”

- “Ναι, του τον παίζω όταν βρίσκεται σε βαθύ ύπνο, συνήθως όταν έχω περίοδο. Βογκάει σαν μοσχάρι. Ορισμένες φορές βλέπει και όνειρα, μάλλον με σεξ.”

- “Εγώ βογκούσα;”

- “Ναι, έβγαζες κάτι μουρμουρητά σαν να έκανες γαργάρες. Συγνώμη…”

Δεν νεύριασα, καθένας έχει τις καύλες του.

Τεντώθηκα, χασμουρήθηκα και κοίταξα το ρολόι. Ήταν έξι και μισή το πρωί. Θα ήθελα να χουζουρέψω λίγο παραπάνω, αλλά είχα πια ξυπνήσει.

- “Πώς και ξύπνησες τόσο πρωί; Δεν ήσουν κουρασμένη;”

- “Έχω το καλό να ξεκουράζομαι με λίγο ύπνο. Θα γίνω τέλεια φουρνάρισσα…”

Η Ρουμπίνη ξάπλωσε δίπλα μου. Εκτίμησα το χιούμορ της, δεν το έκανε συχνά. Την φίλησα και την χάιδεψα τρυφερά στα μαλλιά και στο στήθος. Εκείνη χαμογελούσε και μου τριβόταν.

Το τηλέφωνο αφύπνισης μας διέκοψε. Η Ρουμπίνη σηκώθηκε να το σηκώσει. Προχώρησε γυμνή προς το σαλονάκι της σουίτας. Ο όμορφος κωλαράκος της κουνιόταν πέρα δώθε. Καθώς επέστρεφε, κουνιόνταν οι βυζάρες της. Μάλλον το έκανε και λίγο επίτηδες. Θα μπορούσε να σηκώσει το τηλέφωνο από το κρεββάτι. Ήθελε τον πρωινό της πούτσο, δεν θα την άφηνα παραπονεμένη.

Προκαταρκτικά

Της είπα να ξαπλώσει δίπλα μου και άρχισα να την φιλάω. Η Ρουμπίνη ήταν πολύ θερμή, καμμιά σχέση με την Ρουμπίνη της προηγούμενης βραδυάς. Δεν δεχόταν απλώς στωικά και υπομονετικά τα πάθη μου. Μου έλεγε τι ήθελε και έτρεμε από λαχτάρα. Δεν πίστευα ότι η μαζεμένη Ρουμπίνη, που ήξερα στο γραφείο, γαμιόταν τόσο καλά. Δεν έφτανε φυσικά την Μαρία, αλλά σίγουρα ξεπερνούσε τις περισσότερες γυναίκες, που είχα γαμήσει.

Η Ρουμπίνη μου ζήτησε 69. Δεν το είχε ξανακάνει και ήθελε να το δοκιμάσει. Ανέβηκα πάνω της και άρχισα το γλειφομούνι. Η Ρουμπίνη εκτοξεύτηκε. Παρότι το τσιμπούκι δεν ήταν το δυνατό της σημείο, μπορώ να πω ότι ήταν ικανοποιητική. Όλες οι γυναίκες κάνουν καλύτερο τσιμπούκι σε στάση 69, μάλλον επειδή ικανοποιούνται και αυτές ταυτόχρονα με το γλειφομούνι. Την έφερα κοντά στον οργασμό, αλλά δεν την άφησα να φτάσει. Σηκώθηκα, φόρεσα το τελευταίο μου προφυλακτικό και της ζήτησα να κάτσει στα τέσσερα.

Το πισωκολλητό, για μένα, είναι η καλύτερη στάση. Μου αρέσει να ανοίγω τα κωλομέρια και να βλέπω την κωλότρυπα να τεντώνεται και το μουνί να χάσκει. Στα τέσσερα μπορείς να ελέγχεις καλύτερα τον ρυθμό και δεν κουράζεσαι τόσο, όσο με το ιεραποστολικό. Η Ρουμπίνη πήρε την στάση πολύ σωστά, τουρλώνοντας τον κώλο της. Άλλη μια όμορφη έκπληξη από την Ρουμπίνη. Της άνοιξα τα κωλομέρια και, αφού ευχαριστήθηκα το θέαμα, μπήκα μέσα της.

Τρίτος Πούτσος

Άρχισα να γαμάω αργά, αλλά σταθερά. Η Ρουμπίνη είχε στερεωθεί στα χέρια της. Από τον καθρέπτη μπορούσα να δω τις βυζαρούμπες της να κρέμονται και να κουνιόνται σε κάθε μου σπρωξιά. Η Ρουμπίνη είχε αφεθεί και το ευχαριστιόταν. Συνέχισα να την πηδάω, χωρίς να βιάζομαι. Ήταν κοντά στον οργασμό από το γλειφομούνι. Δεν ήθελα να τελειώσει γρήγορα.

- “Ναιαιαι, έτσιιι, έτσιιι, πιο μέσα, πιο δυνατά”

Η Ρουμπίνη άφησε τα χέρια της να λυγίσουν και έγειρε το κεφάλι της στο κρεβάτι. Οι βυζάρες της τώρα δεν φαίνονταν, αλλά δεν της παραπονέθηκα.

Αύξησα το ρυθμό μου και ξεκίνησα να σπρώχνω πιο δυνατά, κρατώντας τη Ρουμπίνη σφικτά από τα καπούλια. Εκείνη δάγκωσε ένα μαξιλάρι και μούγκριζε. Καθώς της άνοιγα τα κωλομέρια, το βλέμμα μου έπεσε στην κωλότρυπά της. Ήταν μαλλιαρή, αλλά έμοιαζε άθικτη. Σάλιωσα το αριστερό μου κωλοδάκτυλο και της το έχωσα απαλά. Σχεδόν τόσο στενή, όσο η Μαρία. Η Ρουμπίνη δεν παραπονέθηκε, αντίθετα έμοιαζε να το ευχαριστιέται.

- “Ααουουά, μμμμ, ααιιι, μμμ”

Για άλλη μια φορά ο κακός εαυτός μου πήγε να με καταβάλλει. Σκέφτηκα να της τον χώσω στον κώλο και να της ταράξω τα κωλομέρια στα σκαμπίλια. Όμως, συγκρατήθηκα. Έσπρωξα λίγες ακόμα φορές και η Ρουμπίνη έχυσε. Εγώ, εξαιτίας του προφυλακτικού με επιβραδυντικό, δεν μπορούσα να ολοκληρώσω.

Η Ρουμπίνη είχε κλείσει τα μάτια της και απολάμβανε το γαμήσι. Εκμεταλλεύθηκα την ευκαιρία, βγήκα από μέσα της, έβγαλα το προφυλακτικό και ξαναμπήκα. Η αίσθηση τώρα ήταν πολύ καλύτερη. Έκλεισα τα μάτια, συγκεντρώθηκα και ξεκίνησα να την γαμάω γρήγορα για να χύσω. Το υγρό στενό μουνί της Ρουμπίνης μου πρόσφερε μεγάλη ηδονή. Έχυσα σε λίγα λεπτά στα κωλομέρια της, χτυπώντας τα με την πούτσα μου.

Αποχώρηση για την Δουλειά

Ξάπλωσα δίπλα στη Ρουμπίνη για να ξαποστάσω, κοιτώντας το ταβάνι. Εκείνη άφησε το κορμί της να πέσει μπρούμυτα στο κρεββάτι και έκλεισε τα μάτια της. Την χάιδεψα στα μαλλιά και στην πλάτη. Μου χαμογέλασε βαριεστημένα.

- “Δεν έχω όρεξη για δουλειά, σε ζηλεύω που θα πάρεις άδεια”

- “Ούτε και εγώ γουστάρω, αλλά δεν μπορούμε να μην πάμε.”

- “Το ξέρω. Τι ώρα είναι;”

Κοίταξα το ρολόι.

- “Είναι οκτώ παρά πέντε, αργήσαμε.”

- “Τι λες τώρα; Ο αρραβωνιαστικός μου θα έχει φτάσει, κάτσε να τον πάρω”

Η Ρουμπίνη σήκωσε το τηλέφωνο και κάλεσε ένα νούμερο.

- “Καλημέρα σας κυρία Μερόπη. Μου δίνετε τον Σταύρο;”

Σταύρος, λοιπόν, λεγόταν ο μικροτσούτσουνος κερατάς. Μόλις τότε το μάθαινα.

- “Έλα αγάπη μου, έφτασες καλά;”

- “Μπράβο. Εγώ έπρεπε να φύγω νωρίς. Ο Διευθυντής ήθελε να του δακτυλογραφήσω συμβόλαια.”

- “Όχι, δεν θα αργήσω. Θα σε δω στο σπίτι.”

- “Ναι, τώρα που οι γονείς σου λείπουν, θα περάσουμε καλά. Σε φιλώ μάτια μου, πρέπει να κλείσω.”

Η Ρουμπίνη με κοίταξε ένοχα. Χαμογέλασα ουδέτερα, προσπαθώντας να κρύψω την ευχαρίστηση που ένιωθα ακούγοντάς την να μιλάει στον κερατωμένο.

- “Σήκω κάνε μπάνιο πρώτος. Εγώ θα κάνω ώρα.”

Έκανα το ντουζάκι μου, χωρίς να ξυριστώ. Δεν είχα φέρει ξυριστικά. Ευτυχώς την προηγούμενη είχα ξυριστεί κόντρα. Όταν βγήκα, μπήκε η Ρουμπίνη με το σακβουαγιάζ, που είχε φέρει.

- “Ντύνομαι και πάω για τσεκ άουτ. Σε περιμένω κάτω.”

- “Εντάξει, Κώστα.”

Ντύθηκα και κατέβηκα στη ρεσεψιόν. Τακτοποίησα το λογαριασμό, παράγγειλα έναν καφέ σε πλαστικό και περίμενα τη Ρουμπίνη. Ήρθε καθυστερημένα, φορώντας καθημερινά ρούχα. Πήραμε ένα ταξί και φτάσαμε στη δουλειά στην ώρα μας. Εγώ κατέβηκα λίγο πριν φτάσουμε, για να μην δει κανείς ότι πήραμε το ίδιο ταξί.

Εξέλιξη της Ρουμπίνης

Την επόμενη μέρα, στο διάλειμμα της δουλειάς, πήγαμε με την Ρουμπίνη στην Εθνική Τράπεζα και ρυθμίσαμε τα οικονομικά. Την ίδια μέρα, τηλεφώνησα στον χρηματιστή μου και επένδυσα τα χρήματά της. Αγόραζα και πούλαγα μετοχές, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έπαιρναν η Μαρία και η Τασία από τον κ. Μάνο. Τα χρήματά της πολλαπλασιάστηκαν, όπως τα δικά μου και των φίλων μου.

Στις αρχές του Σεπτεμβρίου του 1999, κάπου κοντά στην ημέρα του μεγάλου σεισμού της Πάρνηθας, ο κ. Μάνος έδωσε το σύνθημα να αποσυρθούμε από το Χρηματιστήριο. Πούλησα όλες τις μετοχές που είχα αγοράσει για λογαριασμό δικό μου και των φίλων μου. Τα κέρδη ήταν απίστευτα. Οι μετοχές της Ρουμπίνης έδωσαν απόδοση κοντά στα 14.000.000 δραχμές.

Την εποχή εκείνη, είχα αποχωρήσει από την ΦΧY ΟΕ και είχα ανοίξει την πρώτη δική μου επιχείρηση. Πήρα τηλέφωνο τη Ρουμπίνη και συναντηθήκαμε στην ίδια τράπεζα που είχαμε κάνει την αρχική μας συναλλαγή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ευτυχία της. Κυριολεκτικά πέταγε από χαρά. Μαζί της είχε έρθει και ο αρραβωνιαστικός της, για να με ευχαριστήσει. Που να ήξερε ο κακομοίρης πώς είχε βγάλει τα λεφτά η Ρουμπίνη.

Λίγο πριν το Πάσχα του 2001, η Ρουμπίνη και ο Σταύρος αγοράσανε τον φούρνο, τον οποίο δουλεύουν ακόμα. Με κάλεσαν στα εγκαίνια και μου είπαν ότι, όσο υπάρχει ο φούρνος, το εμπόρευμα για μένα θα ήταν δωρεάν. Έκτοτε, κάθε Πάσχα πηγαίνω και παίρνω από εκεί κουλουράκια και τσουρέκια. Η Ρουμπίνη και ο Σταύρος με υποδέχονται με ενθουσιασμό. Όταν επισκέπτομαι τον φούρνο, με συγκινούν. Αφήνουν στο μαγαζί τον υπάλληλό τους και καθόμαστε κάπου να πιούμε καφέ και να πούμε τα νέα μας. Εξαιρετικοί άνθρωποι, ζεστοί και ειλικρινείς. Σχεδόν ντρέπομαι τον Σταύρο που του γάμησα τη γυναίκα. Αλλά, περασμένα, ξεχασμένα…

Γάμος και Παιδιά

Η Ρουμπίνη και ο Σταύρος παντρευτήκανε τελικά τον Ιούνιο του 2002. Πήγαμε με την Μαρία στον γάμο τους και ένιωσα πολύ όμορφα. Πέρα από τη χαρά μου για την ευτυχία της Ρουμπίνης, αισθανόμουν υπέροχα για έναν επιπρόσθετο λόγο. Η εμπειρία να πηγαίνεις σε γάμο και να έχεις πηδήξει τη νύφη είναι μοναδική. Την είχα νιώσει μια μόνο ακόμα φορά, στο γάμο της Τίτης, της πρώτης μου γκόμενας. Δυστυχώς, από τότε δεν είχα την χαρά να την ξαναβιώσω.

Η Ρουμπίνη και ο Σταύρος έκαναν δυο αγόρια, τα οποία σκοπεύουν να σπουδάσουν αρτοποιία – ζαχαροπλαστική. Θα αναλάβουν κάποτε τον φούρνο, ο οποίος το 2021 ανακαινίστηκε και πήρε επωνυμία franchise. Το 2004, η Ρουμπίνη έπεισε τον Σταύρο να αγοράσουν ένα οικόπεδο στον Γέρακα. Εκεί έχουν χτίσει μια όμορφη διώροφη οικοδομή. Κάποτε θα αφήσουν από έναν όροφο στα παιδιά τους και εκείνοι θα μετακομίσουν στο ισόγειο.

Περιέγραψα ενδελεχώς την προκοπή της Ρουμπίνης, επειδή η περίπτωσή της αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Ξεκίνησε από φτωχό και ταπεινό κοινωνικό περιβάλλον, με μέτριες προοπτικές. Δεν σπούδασε σε Πανεπιστήμιο, αλλά δεν πτοήθηκε. Πήγε σε μια σχολή Γραμματέων, έπιασε δουλειά και αξιοποίησε κάθε ευκαιρία που της πρόσφερε η ζωή. Εργάστηκε σκληρά, δημιούργησε περιουσία και έκανε οικογένεια. Έγινε μια πετυχημένη επαγγελματίας, που χαίρει εκτίμησης. Μακάρι τα σημερινά κορίτσια να παραδειγματιστούν. Ας αφήσουν την γκρίνια και την μεμψιμοιρία, ας αφοσιωθούν σε ένα σκοπό και ας προκόψουν, όπως η Ρουμπίνη. Θα κάνουν καλό και στον εαυτό τους και στην κοινωνία.

Επίλογος

Το μεσημέρι της ημέρας, που μου μετέφερε τα χρήματά της η Ρουμπίνη, έφυγα με άδεια στην πόλη της Μαρίας. Όταν επέστρεψα, είχε πάρει άδεια η Ρουμπίνη. Και όταν ήταν να επιστρέψει εκείνη, πήρα πάλι άδεια εγώ. Ξαναειδωθήκαμε, λοιπόν, στις αρχές του Σεπτεμβρίου του 1998.

Η επανασύνδεση με την οικογένεια, μου δημιούργησε απίστευτες ενοχές για την απιστία. Η Μαρία με αγαπούσε με όλη της την ψυχή και εγώ την είχα προδώσει. Οι ενοχές μου επιτείνονταν από το γεγονός ότι η Μαρία και τα παιδιά ήταν πάλι μαζί μου, στην Αθήνα. Τους έβλεπα και τους ζούσα κάθε μέρα. Ήμουν ευτυχισμένος μαζί τους και δεν ήθελα να τους χάσω. Δεν μπορούσα, συνεπώς, να διατηρώ μια παράλληλη σχέση. Έτσι, ένιωθα πολύ άβολα, όταν έβλεπα στη δουλειά τη Ρουμπίνη.

Η Ρουμπίνη φαινόταν πιο άνετη από μένα. Μου χαμογελούσε με νόημα, μου έκανε πειράγματα και ήταν διαχυτική μαζί μου. Όχι τόσο ώστε να δημιουργηθούν υποψίες, αλλά πάντως αρκετά ώστε να δείχνει ότι θα ήθελε να συνεχίσουμε να βλεπόμαστε. Μια μέρα, με πλησίαζε, όταν ήμασταν μόνοι στο γραφείο και με ρώτησε ευθέως, πότε θα ξαναβρισκόμασταν. Βρέθηκα σε πολύ δύσκολη θέση. Είχα καταλάβει ότι η Ρουμπίνη ήταν ανασφαλής ως γυναίκα και φοβόμουν ότι δεν θα διαχειριζόταν καλά την απόρριψη. Ίσως να έκανε κάτι ακραίο, ακόμα και να αποκάλυπτε το ένοχο μυστικό μας. Από την άλλη, δεν γινόταν να αφήσω την κατάσταση να διαιωνιστεί. Της ζήτησα, λοιπόν, να πάμε για έναν καφέ, μετά τη δουλειά.

Συμφωνία με την Ρουμπίνη

Κάτσαμε σε μια καφετέρια, κοντά στα γραφεία της ΦΧY ΟΕ. Μιλήσαμε για την εταιρεία και τις επενδύσεις που είχα κάνει, για την Ρουμπίνη. Κατόπιν, της φανέρωσα τις ενοχές που ένιωθα απέναντι στην οικογένειά μου. Ήμουν πολύ προσεκτικός να μην την προσβάλλω. Την διαβεβαίωσα ότι μου άρεσε πολύ και ως γυναίκα και ως άνθρωπος, κάτι που ήταν απολύτως αληθές.

Προς μεγάλη μου έκπληξη, η Ρουμπίνη το πήρε απόλυτα ψύχραιμα. Μου είπε, μάλιστα, ότι και αυτή φοβόταν μήπως ο Σταύρος καταλάβει κάτι. Της άρεσε το σεξ μαζί μου, αλλά όχι τόσο που να ρισκάρει την σχέση της. Της πρότεινα να αφήσουμε την κατάσταση ως είχε και να δούμε που θα οδηγηθεί. Σκοπός μου, φυσικά, ήταν να μείνει σε φιλικό πλαίσιο.

Η Ρουμπίνη ήταν σκεπτική. Τη ρώτησα τι την απασχολούσε. Με κοίταξε με σοβαρά.

- “Μην με παρεξηγήσεις. Έχω καταλάβει ότι, αν οι άνδρες δεν έχουν σεξουαλικό κίνητρο, δεν βοηθούν. Και όταν μιλούν σαν εσένα, δεν έχουν το σεξ στο μυαλό σου. Θέλω να βάλεις τα δυνατά σου, να βγάλω λεφτά. Τα χρειάζομαι. Πώς θα είμαι σίγουρη ότι θα κάνεις ότι χρειάζεται;”

- “Σου δίνω το λόγο μου, δεν έχω λόγο να μην σε προσέξω. Κάναμε σεξ και μάλιστα πολύ και καλό.”

- “Δεν αρκεί και το ξέρεις. Αν δεν θες σχέση, σκέψου κάτι άλλο. Αλλιώς, δεν θα νιώθω ασφάλεια.”

Αιφνιδιάστηκα με την αφοπλιστική ειλικρίνεια της. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς ήθελε. Της χαμογέλασα πονηρά.

- “Τι έχει σκαρφιστεί το βρώμικο μυαλό σου;”

Η Ρουμπίνη συνέχισε να με κοιτάει σοβαρά.

- “Το θέμα είναι τι θέλει το δικό σου βρώμικο μυαλό. Αποφάσισε και πες μου.”

Ζήτησα από την Ρουμπίνη να με αφήσει να το σκεφτώ. Κάτσαμε κανένα τέταρτο ακόμα στην καφετέρια και μετά χωρίσαμε.

Η Υπόσχεση της Ρουμπίνης

Δεν απασχολήθηκα με το θέμα της Ρουμπίνης. Συνέχισα απλά να επενδύω τα χρήματά της και να την ενημερώνω. Βλεπόμασταν στο γραφείο και όποτε βγαίναμε με την παρέα της εταιρείας. Που και που, η Ρουμπίνη με ρώταγε διακριτικά:

- “Αποφάσισες;”

- “Όχι, Ρουμπίνη. Αλλά κάτι θα σκεφτώ”

Η Ρουμπίνη δεν επέμενε περισσότερο, αλλά και δεν ξεχνούσε το ζήτημα.

Μια μέρα, η Ρουμπίνη εμφανίστηκε με ένα δερμάτινο κολάν στο γραφείο. Τα βλέμματα όλων έπεφταν στον κώλο της, που μέχρι τότε τον καμουφλάριζε επιμελώς. Η σατανική ιδέα για το σεξουαλικό αντίτιμο που θα ζητούσα μου ήρθε αβίαστα. Δυο-τρεις μέρες αργότερα την πέτυχα μόνη στο γραφείο της.

- “Ξέρω τι θέλω, Ρουμπίνη”

Η Ρουμπίνη χαμογέλασε αυτάρεσκα.

- “Πες μου το και θα δω αν μπορώ.”

- “Έχω την εντύπωση ότι δεν έχεις κάνει πρωκτικό. Ισχύει;”

- “Ναι.”

- “Ωραία. Θέλω να κρατήσεις την παρθενιά του κώλου σου και να μου την δώσεις, όποτε σου την ζητήσω. Την ημέρα, όμως, εκείνη, να τον έχεις ξυρίσει καλά.”

Η Ρουμπίνη δεν δίστασε στιγμή.

- “Εντάξει. Δεν θα στο θυμίσω εγώ, ζήτα μου το εσύ, όταν νομίζεις.”

- “Σύμφωνοι!”

Δεν ξανασυζητήσαμε την υπόθεση, ούτε της ζήτησα να εκπληρώσει την υπόσχεσή της, μέχρι που η συνεργασία μας ολοκληρώθηκε.

Pacta Sunt Servanda

Τα χρόνια πέρασαν. Τόσο εγώ, όσο και η Ρουμπίνη ακολουθήσαμε την ειμαρμένη μας. Βλεπόμασταν μόνο μια-δυο φορές το χρόνο, όταν επισκεπτόμουν τον φούρνο της. Μιλούσαμε αραιά στο τηλέφωνο, κυρίως για χρόνια πολλά σε γιορτές. Υπήρχε μια θετική ενέργεια μεταξύ μας, αλλά τίποτα παραπάνω.

Την Μεγάλη Εβδομάδα του 2011 πήγα, όπως κάθε χρόνο, στο φούρνο της Ρουμπίνης και του Σταύρου, για να πάρω τα Πασχαλινά μου καλούδια και να τους δω. Ο Σταύρος έλειπε σε κάτι δουλειές. Η Ρουμπίνη με υποδέχτηκε, είπε στον υπάλληλο ότι θα λείψει για λίγο και κάτσαμε στην καφετέρια της πλατείας. Η Ρουμπίνη ειδοποίησε στο κινητό τον Σταύρο να περάσει και αυτός από εκεί. Στο μεταξύ, λέγαμε τα νέα μας. Η Ρουμπίνη είχε πάρει κάποια κιλά, αλλά παρέμενε παρουσιάσιμη. Ο κώλος της είχε μεγαλώσει αρκετά, κάτι που τον έκανε πιο ελκυστικό. Θυμήθηκα συμφωνία μας και της είπα για πλάκα.

- “Στεναχωριέμαι που δεν αξιοποίησα τη συμφωνία μας. Ο κώλος σου, παρά τα χρόνια, έχει γίνει καλύτερος.”

Η Ρουμπίνη έσκασε στα γέλια και μου έκλεισε το μάτι.

- “Η συμφωνία ισχύει ακόμα. Από τη μεριά μου έχω κρατήσει την υπόσχεσή μου, δεν έχω δώσει ακόμα πρωκτικό”

- “Πρόσεχε, γιατί με βάζεις σε πειρασμό…”

Η Ρουμπίνη με κοίταξε προκλητικά.

- “Και τι θα κάνεις γι’ αυτό;”

Ο Σταύρος διέκοψε άθελά του τη συζήτηση. Ήρθε και κάθισε μαζί μας, κρατώντας δυο τσάντες με προϊόντα του φούρνου. Μείναμε κανένα εικοσάλεπτο συζητώντας και μετά έφυγα για το σπίτι.

Πίσω στον Τόπο του Εγκλήματος

Το καλοκαίρι του 2011, δεκατρία χρόνια μετά το περιστατικό της απιστίας, βρέθηκα ξανά με την Ρουμπίνη στο Stanley. Λίγο μετά το Πάσχα, πήγα προσωπικά στο ξενοδοχείο και έκλεισα την ίδια σουίτα, για την ίδια ακριβώς μέρα του Ιουλίου. Πήρε στον υπάλληλο αρκετή ώρα να ανατρέξει στα αρχεία του ξενοδοχείου και να βρει τις πληροφορίες. Δεκατρία χρόνια ήταν πολλά, αλλά ήταν η εποχή της κρίσης και τα 50€ πουρμπουάρ που έδωσα αποτελούσαν ισχυρό κίνητρο.

Aυτή τη φορά, η Μαρία ήξερε για τη συνάντησή μου με την Ρουμπίνη. Ο γάμος μας είχε πια απελευθερωθεί και δεν είχαμε πρόβλημα ο καθένας να βιώνει κάποιες εμπειρίες μόνος του. Ο Σταύρος, φυσικά, δεν έμαθε ποτέ για τις δυο συνευρέσεις μου με τη Ρουμπίνη. Ούτε έχει μάθει, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, για τις άλλες εξωσυζυγικές περιπετειούλες της Ρουμπίνης. Όπως μου φανέρωσε στην τελευταία μας συνεύρεση, η Ρουμπίνη από το 2007, είχε σταθερά έναν ή δυο εραστές, πέρα του Σταύρου. Δεν την κατακρίνω, το να είναι αναγκασμένη μια γυναίκα να περιορίζεται σε μια μικρή ψωλή είναι κατάρα. Και στη Ρουμπίνη κάτι τέτοιο δεν της αξίζει.

Κατά τη δεύτερη και τελευταία συνεύρεσή μας η Ρουμπίνη με περιποιήθηκε υποδειγματικά. Είχε ξυρίσει και φροντίσει το μουνί και τον κώλο της, όπως αρμόζει σε μια σύγχρονη γυναίκα. Οι πίπες της ήταν πολύ καλύτερες και η Ισπανική της Μαλακία το ίδιο ερεθιστική. Παρά τον πόνο που ένιωσε, μου πρόσφερε την παρθενιά του κώλου της, με προθυμία και στωικότητα. Θα μπορούσε κάλλιστα να μην τηρήσει μια ηλίθια δέσμευσή της, η οποία δόθηκε πριν χρόνια, σε μια στιγμή αδυναμίας. Όμως, η Ρουμπίνη κράτησε για μένα τον κώλο της απείραχτο επί δεκατρία χρόνια. Και μου τον χάρισε, χωρίς δεύτερες κουβέντες, επειδή είχε δώσει το λόγο της. Τέτοιο άτομο σπαθί είναι η Ρουμπίνη. Σπαθί γιαταγιάνι…

Ετικέτα/ες: Απιστία | Ερωτικές Ιστορίες | Σεξ